دعوا بازی وسط مهمونی، نگاهی به پرخاشگری کودکان در مهمانی

شاید تا به حال برایتان اتفاق افتاده باشد که در مهمانی های مختلف خانوادگی و دوستانه فرزند شما با بچه های حاضر در مهمانی دچار زد و خورد شود و منجر به پرخاشگری و ناراحتی کودک شما و افراد حاضر در مهمانی شود.

سوال اصلی اینجا مطرح می شود که در مقابل پرخاشگری کودک خود باید چه کار کنیم؟ از رفتار کودک خود خجالت زده شویم و دیگر در هیچ مهمانی شرکت نکنیم؟ ناراحتی خود را به کودکمان نشان دهیم؟ به او بابت رفتارش در مهمانی تذکر دهیم؟

ریشه پرخاشگری و زد و خورد در جمع های خانوادگی و دوستانه چیست؟

دلیل اول: جلب توجه

کودکان به راه‌های مختلفی سعی می‌کنند توجه اطرافیان را به خود جلب کنند. در این زمینه، کتک زدن یکی از راه‌های شایع در میان بچه‌ها هست. خیلی اوقات کودک از این‌که در مرکز توجه قرار بگیرد، لذت می‌برد حتی اگر به قیمت دعوا شدن از سوی اطرافیانش باشد.

دلیل دوم: برآورده نشدن خواسته کودک

خیلی اوقات پیش می آید که کودک در مهمانی وسیله یا اسباب بازی شخصی  کودک دیگری را می خواهد و یا دوست ندارد اسباب بازی اش را در اختیار بچه های دیگر قرار دهد. کش مکش میان بچه ها بر سر اسباب بازی و وسایل شخصی شان باعث زدوخورد میان آنها و پرخاشگری می شود.

دلیل سوم: ناتوانی کودک در فهماندن منظور و کلام خود به سایرین

گاهی اوقات کودک ما نمی تواند منظورش را به همسن و سالانش بفهماند. به طورمثال از بازی خوشش نیامده، شروع به جیغ زدن و پرتاب وسیله ها به سمت دیگران می کند. یا از پرتاب اشیا لذت می برد اما چون بستری از بازی برایش فراهم نشده، وسیله ها را به سمت دوستانش پرتاب می کند و باعث به وجودآوردن پرخاشگری میان خود و بقیه می شود.

دلیل چهارم: محدودیت های ارتباطی کودک با هم سالان خود

گاهی اوقات ما به دلیل حساسیت رفتاری کمتر کودکمان را در ارتباط با همسالانش قرار می دهیم. به طور مثال از این می ترسیم که فرزندمان کسی را بزند یا در مواجهه با پرخاش کودک دیگر، نتواند از خود دفاعی کند و آسیب ببیند. ترس از اینکه دیگران راجع به ما چه فکری می کنند و از رفتارهای کودک ما ناراحت می شوند باعث می شود ما دامنه ارتباطات کودکمان را با هم سالانش محدود یا قطع کنیم.

برای اینکه بچه ها در مهمانی دچار تنش جدی نشوند و با هم تعاملات دوستانه ای داشته باشند، چه کار کنیم؟

1. در مقابل زدن دیگران، او را سریع از محل دور کنید و یک بازی به او پیشنهاد دهید؛ و یا مترجم احساس کودکتان باشید. مثلاً «این بازی را دوست ندارد. بیا باهم توپ‌بازی کنیم.»

2. او را در مرکز توجه خانواده و دوستان قرار دهید. مثلاً نقاشی‌ها و کاردستی‌های او را به نمایش بگذارید. در جمع از او بخواهید حرکات ورزشی انجام دهد و هر فعالیت مفید موردعلاقه کودکتان را پررنگ نمایید.

3. سعی کنید که به کودک محبت کنید و با او بازی کنید. هنگام بروز خشم یک شنونده خوب و مترجم احساساتش شوید و او را به سمت آرامش هدایت کنید. در وهله یک شما باید احساسات او را بپذیرید؛ یعنی حتی بعد از اینکه دوستش را زد، با او جداگانه و وقتی آرام شد، صحبت کنید. مثلاً بگویید: «بعضی وقتا آدم وقتی از دست دوستش ناراحته دلش می خواد اونو حسابی بزنه. چون نباید فلان کار را می‌کرد.» نگران نباشید. این‌گونه مکالمات خشم کودک را پایین می‌آورد و می‌فهمد که با او همدلی کرده‌اید. کم‌کم و در طول زمان، ‌وقتی به این شکل با او صحبت کنید، خود کودک متوجه ماجرا می‌شود و رفتارش را تغییر می‌دهد.
همین‌طور، نیازی نیست که به کودکان دیگر بگویید از خود دفاع نکنند. به‌طور مثال به کودک موردنظر بگویید: «از چیزی ناراحتی؟ چیزی می‌خواستی؟ می تونیم باهم مشکل را حل کنیم» و حرف دو طرف را بشنوید.

4. در زمان بازی چند کودک باهم، حتماً باید مادر، پدر و یا یک نفر بزرگ‌سال همبازی این بچه ها باشند تا تنش‌ها را کنترل کنند.

5. بهتر است وسیله‌های بازی مناسب که بستر خام هم دارند مثل خمیربازی، کاغذ رولی و پاستل، همراه خود به مهمانی‌ها ببرید تا هم کودکان بیشتری بتوانند بازی کنند و هم در این نوع بازی‌ها، تنش و درگیری کم‌تر است.

6. دربازی‌ها و مهمانی‌ها بهتر است شما به‌عنوان هم‌بازی با فرزندتان ‌همراه باشید تا بچه‌ها شرایط او را درک کنند و دربازی‌ها، کمتر دچار مشکل شود.

بچه‌ها برای اینکه آماده ورود به جامعهٔ واقعی شوند، باید تا حد امکان محیط شان واقعی باشد. جامعه پر از این جنس افراد است. ما نمی‌توانیم همه را حذف کنیم. خود این موانع و چالش‌ها بچه‌های ما را قوی بار می‌آورد.

چگونه با فرزندم به مهمانی بروم؟ و یک مهمانی خوب با حضور بچه ها می تواند شما را با راهکارهای بیشتری آشنا کند.

محدثه محبتی