سرباز حسینم، تلاشی برای تربیت نسل حسینی

محرم که می شود، دلمان پر می کشد برای هیئت ها و لحظه شماری می کنیم تا دوباره لباس مشکی بپوشیم و به حسینیه برویم.اما خودمان تنها نیستیم. کودکی داریم که هنوز درک کاملی از این فضا ندارد، نمی داند چرا مادرش گریه می کند یا پدرش به سینه می کوبد.  گاهی هاج و واج ما را نگاه می کند، گاهی می ترسد و گاهی هم حوصله اش سر می رود و شروع به غر زدن می کند…چه کاری می توانیم انجام دهیم؟چند سالی می شود که به لطف امام حسین، در کنار هیئت بزرگتر ها، هیئت هایی هم برای بچه ها راه افتاده، مادرها هم بعضا برنامه هایی برای فرزندانشان دارند.اما هنوز هم جای کار داریم.چه بازی ها و فعالیت هایی در هیئت کودک می توانیم انجام دهیم؟ مربیان هیئت کودک چه ویژگی هایی باید داشته باشد؟ چه ابزاری همراه خودمان به هیئت ببریم، کدام هیئت مناسب است و چندین سوال دیگر…