روز پدر در مدرسه معمولاً با چند نقاشی، یک کارت تبریک و شاید یک جمله‌ی تکراری تمام می‌شود؛ اما آیا واقعاً کار ما همین است؟
برای معلم و مربی، این روز فقط یک مناسبت تقویمی نیست؛ روزی است که بعضی دانش‌آموزان می‌درخشند، بعضی ساکت‌تر می‌شوند و بعضی دل‌شان را پنهان می‌کنند. درست همین‌جا است که نقش تربیتی مدرسه پررنگ می‌شود.
این مقاله برای مربی‌ها و معلم‌هایی نوشته شده که می‌خواهند این روز را را از یک مراسم کلیشه‌ای، به فرصتی تربیتی، انسانی و ماندگار تبدیل کنند.

خانواده بزرگ شهید چمران روز پدر در مدرسه؛ ایده‌ها و ملاحظاتی که هر مربی لازم دارد

روز پدر در مدرسه؛ یک مناسبت یا یک فرصت تربیتی؟

روز پدر در مدرسه معمولاً به‌عنوان یک مناسبت تقویمی دیده می‌شود؛ روزی برای ساختن کارت، گفتن چند جمله زیبا و گرفتن چند عکس یادگاری. این نگاه اگرچه بد نیست، اما برای معلم و مربی کافی نیست. مدرسه جایی است که هر اتفاق ساده می‌تواند به یک تجربه تربیتی تبدیل شود، اگر با نگاه آگاهانه به آن نزدیک شویم.

از نگاه راهبردی، مناسبت‌ها ابزار هستند؛ ابزاری برای شکل‌دادن به احساس و رفتار دانش‌آموزان. ولادت حضرت علی فرصتی است تا مفهوم پدر بودن، مسئولیت‌پذیری، محبت، تلاش و حمایت به زبان ساده و قابل فهم برای کودک و نوجوان مطرح شود. در این میان، نقش معلم فقط اجراکننده برنامه نیست، بلکه هدایت‌کننده معناست.

اگر معلم فقط به ظاهر مراسم توجه کند، این روز به‌سرعت فراموش می‌شود. اما اگر پشت هر فعالیت، پیام تربیتی روشنی وجود داشته باشد، اثر آن در ذهن و دل دانش‌آموز باقی می‌ماند. البته این نگاه نیازمند دقت است؛ همه دانش‌آموزان شرایط یکسانی ندارند و معلم باید با حساسیت و احترام، برنامه‌ها را طراحی کند.

در نهایت، تفاوت میان «مناسبت» و «فرصت تربیتی» در نگاهی است که معلم به آن روز دارد. همین نگاه است که روز پدر در مدرسه را یا به کاری تکراری، یا به تجربه‌ای ماندگار تبدیل می‌کند.