اعتماد به نفس و حضور در جمع
مشاور: مائده جهانگیری
پرسش:
نمیدونم واقعا چطور نگرانیم را توضیح بدم، پسر من ۳ سال و ۹ ماهه است، به تازگی وقتی میریم خونه دوستانمون که با بچه هاشون بازی کنه از ابتدای ورود گریه میکنه و تقاضا داره که بغلش کنیم، بعدم چشماشو محکم میبینه و.حتی چند ساعت در همین حالت میمونه تا خوابش میبره
قبلا مهد میرفت اما الان نمیره و از فامیل و اقوام هم دور هستیم
دوستام سرزنشم میکنن که چرا بچه ات اینطوری میکنه و من واقعا نمیدونم چی بگم. دلم میخاد کمکش کنم تا بتونه با اعتماد بنفس داخل جمع بشه و اینقدر اضطراب نگیره
خواهش میکنم کمکم کنید
توصیف:
پسر ۳ ساله شما تمایل به بازی با بچه ها ندارد و گریه میکند و درخواست در آغوش گرفتن از سمت شما را دارد. به دنبال راهکار افزایش اعتماد به نفس او هستید تا بتواند بدون اضطراب وارد جمع شود.
ریشه:
۱. وابستگی زیاد کودکان، گاهی ریشه در نداشتن استقلال کودک دارد،؛ممکن است ما کارهای کودک را انجام دهیم و اجازه استقلال در محیط خانه را به او ندهیم و در بیرون از خانه انتظار مستقل بودن و عدم وابستگی کودک را داریم.
۲. رفتار مادر با کودک نیز بسیار موثر است. گاهی مادر خود دارای وابستگی است و با محبت افراط گونه برای از دست ندادن حمایت کودک، او را به خود وابسته میکند.
۳. گاهی ممکن است نیازهای عاطفی کودک به خوبی پاسخ داده نشود و لذا کودک احساس امنیت کافی را دریافت نمیکند.
۴. گاهی ما اصرار داریم که فرزندمان اجتماعی شود و همین اصرار باعث میشود که بچه دچار مشکل شود و همین مسئله به خصوص در بچه های درون گرا، آنها را به عقب هل میدهد.
۵. حتی ممکن است این ترس بچه ها دلیل خاصی داشته باشد و اتفاقی باعث این چنین واکنش هایی شده باشد مثل انیمیشن یا حرف خاصی و یا رفتار خاصی. گاهی احتیاط هایی که ما میکنیم یا عواقب کارهایی که به چشم آنها می‌آوریم، خودش باعث این میشود که بچه ها دچار چنین ترس ها و اضطراب هایی شوند.
راهکارها:
1.سعی کنید در خانه به کودک مسئولیت های کوچک بدهید و اجازه بدهید کارهای خودش را انجام بدهد؛ مثلا با نظارت خودتان اجازه استفاده از ابزاری مثل چاقو را به او بدهید.
2.به او حق انتخاب دهید و اجازه دهید وسایل و لباسهای خودش را انتخاب کند. مثلا بین این لباس آبی و لباس قرمز، کدوم رو انتخاب میکنی که بپوشی؟
3.احساس او را درک کنید و به او احساس امنیت بدهید. سعی نکنید به زور او را از خود جدا کنید، چرا که اینکار کاملا نتیجه عکس دارد.
4.یک دوست همسال فرزندتان پیدا کنید و سعی کنید با محیط های کوچک و افراد کم، او را به تدریج وارد تعاملات اجتماعی کنید.
5.به این موضوع توجه کنید که ممکن است این وابستگی از طرف مادر باشد و لازم است گاهی فرزندتان را با پدرش تنها بگذارید یا مثلا با هم بدون حضور مادر به پارک بروند.
6.بازی های دو نفره و گاهی خانوادگی با هم داشته باشید و نتیجه کارهای فرزندتان را در جایی به نمایش بگذارید. میتوان آب بازی های متفاوت، بازی های متفاوت و تفریحات متفاوت را در کنار هم تجربه کنید.
7.اجازه دهید فرزندتان در مهمانی‌ها راحت باشد و کاری را که دوست دارد انجام دهد.
8.تمرکزتان را از روی ضعف او بردارید و اصلا در این رابطه به او تذکر ندهید.
