زود رنجی
نام مشاور : جناب آقای محمدرضا اعلایی
پرسش
سلام خسته نباشید من پسر سه سال ونیم ایی، دارم که نمیدونم باید باهاش چجوری رفتار کنم که درست باشه از صبح که بلند میشه سر کوچک ترین مسایل میگه باهاتون قهرم، بعضی موقع ها با حرص داد میزنه،وعلاقمه به این داره که بره خونه ی مادرم و تکی اونجا بمونه ما نباشیم؟
توصیف مسئله
با پسربچه ای که زیاد داد میزند و دائما قهر میکند چه کار باید کرد؟ گویا علاقه زیادی به تنها ماندن در منزل مادربزرگش دارد.
ریشۀ قهر زیاد بچه ها
- همه ی آدمها نسبت به فشار، درد، سختی، شکست واکنش نشان می دهد. گاهی بعضی ها واکنششان زودتر و شدیدتر است. مثلا یک قطره آب روی لباسشان می ریزد فریاد می زند و گریه می کند.
اصولا بچه ها واکنش هایشان زودگذر است و چیزی در ذهنشان نمی ماند. ولی این بچه ها خیلی کینه ایند، کوچکترین اتفاق در حافظه یشان می ماند و سخت ناراحتی ها از ذهنشان بیرون می رود. - آگاهی دادن زیاد، آداب دانی و وسواس و نظم یکی از والدین از زمینه های اصلی بروز این چنین مشکلاتیست که برای بچه ها پیش می آید.
- امر و نهی و بکن نکن کردن زیاد کودکان را خسته و عصبانی میکند. تصور کنید از صبح یک نفر مدام نسبت به تمام کارهایتان افعال امری به کار ببرد. واکنش شما چه خواهد بود؟
- کم بودن ابراز محبت بین والدین و کودک باعث می‌شود کودک تصور کند کسی او را دوست ندارد و دنبال مامنی برای آرامش بگردد. مثل منزل مادربزرگ.
- مقابله مستقیم و عصبانی شدن بزرگترها نسبت به کارهای کودک، باعث تشدید این وضعیت خواهد شد.
راهکارهای قهر زیاد بچه ها
- اولا بچه ها نیاز به توجه مثبت دارند. شما به خاطر حساسیت هایتان ممکن است تذکر و هشدار زیاد به او می دهید. تا می توانید در مورد خوبیهایش صحبت کنید و به قول معروف انرژی مثبت بدهید.
مثلا: «خیلی خوب بازی می کنی. چقدر خوب غذا می خوری. چقدر زورت زیاده.چقدر با دوستات خوب بازی می کی..» - با او بازی کنید. به خصوص بازی های هیجانی. بزن بزن.مثلا با بالش همدیگر را بزنید. با گل وسیله درست کنید و بعد خرابش کنید. فقط در این بازی ها حواستان باشد اگر جایی اذیت می شوید به او فشار نیاورید. به آن اندازه که همراهی کرد شما ادامه دهید. روزنامه و کاغذ باطله را ریز ریز کنید و روی سر همدیگر بریزید.
- قالب های ذهنی خود را کشف کنید و آن ها را بشکنید. مثلا تمیزی و مرتب بودن خانه، تناسب همیشگی رنگ لباس، ساعت خواب، جمع کردن اسباب بازی توسط کودک و …
- در زمینه آداب اجتماعی اصلا تذکر ندهید. نیازی نیست کودکان بایدها و نبایدهای ما را انجام دهند.
- آگاهی و دادن اطلاعات و توضیحات منطقی را کنار بگذارید. اجازه دهید کودکتان آزادانه کودکی کند.
- محیط زندگی را طوری ایمن کنید که بدون اینکه نیاز باشد به کودکتان تذکر بدهید بازی کند و آزاد باشد. مثلا اشیا شکستنی و گران قیمت را از دسترسش دور کنید یا …
- تا حد امکان حساسیت هایتان را پایین بیاورید. تذکرهایتان را قطع کنید. اگر در قالب بازی و همراهی دستتان را با هم شستید، انجام دهید وگرنه چیزی نگویید. آن قدر که تذکر های شما مخرب است، غذا خوردن با دست کثیف مخرب نیست.
