وابستگی
نام مشاور : سرکار خانم صحتی
پرسش
سلام خسته نباشید پسرم ۸سالشه. خیلی وابسته به منه وخیلی میترسه به طوریکه حتی تا دم در هم برم گریه میکنه ومیترسه با این اوضاع کرونا که همش تو خونه ایم وابستگیش بیشتر شده چکارش باید بکنم؟
توصیف مسئله
شما میخواهید بدانید با پسر۸ سال تان که وابستگی زیادی به شما دارد و با دوری شما گریه میکند چه کنید؟
ریشه
- گاهی آزادی هایی که والدین در زیر ۷سال از فرزندشان دریغ می کنند باعث میشود که آنها استقلالی پیدا نکنند و مستقل نشوند.
- ممکن است، در زمانی که کودکتان کوچک تر بوده و به شما وابستگی بیشتری داشته است، او را بدون اطلاع ترک کرده باشید و حس عدم امنیت در آن موقع موجب این وابستگی شده باشد.
- شرایط کرونا مشکلات زیادی را در خانه ها ایجاد کرده است از جمله وابستگی بیش از حد بچه ها به والدین که اگر قرار باشد به همین منوال پیش رود قطعا مشکلات بیشتری ایجاد میشود.
- شرایط کرونا ،حساسیت های خانواده ها و اطلاعاتی که هرروز در این باره در خانه رد و بدل میشود باعث میشود که بچه ها دچار اضطراب و نگرانی و در نتیجه وابستگی شوند.
- ممکن است ترس او ریشه و علتی داشته باشد یعنی از اتفاق یا چیز به خصوصی میترسد.
- گاهی استقلال ندادن به بچه ها و اینکه ما دائم کارهایشان را زیر نظر داریم و به گونه ای آنقدر چتر حمایتی ما روی سر بچه ها می باشد که آن ها اصلا مستقل نمی شوند و وابستگی بیش از حد پیدا می کنند.
- گاهی محتاط بودن والدین و از عواقب چیزی بچه ها را ترساندن که اگر اینکارو کنی اینطوری میشه، دزد می آید و میبرن، یعنی چیزهایی که ما از نگرانی خیلی به بچه ها میگوییم که مراقب خودت باش و این ها باعث میشود تا ترس والدین و نگرانی او به بچه ها هم منتقل شود و ترسو شوند.
راهکارها
- سعی کنید اول محبت تان را به او بیشتر کنید ، او را در آغوش بگیرید و نوازش کنید واصطلاحا حالت فرار کردن از دست او را نداشته باشید، بگذارید خیلی خوب خیال فرزندتان راحت شود.
- سعی کنید از نگرانی هایی که در او وجود دارد با یک گفت و گوی همدلانه مطلع شوید و صحبت ها و نگرانی های او را بدون هیچ قضاوتی شنوا باشید و به او بگویید که او را درک میکنید.
- او را قضاوت نکنید و از جملاتی مثل” تو همش چسبیدی به من ، خسته شدم منکه جایی نمیرم، اخه چرا اینجوری میکنی” استفاده نکنید.
- بهتر است با وجود شرایط کرونا و مدرسه نرفتن بچه ها سعی کنید با خانواده های که همسو با شما هستند و فرزند هم سن و سال با پسر شما دارند در رفت و آمد باشید، این مسئله که پسرتان همبازی و هم صحبت خارج از خانه داشته باشد باعث میشود کم کم از شما فاصله بگیرد.
- سعی کنید شب ها که پارک ها خلوت تر است آنجا بروید و بگذارید فرزندتان بازی کند و رها باشد و در آن شرایط بهتر است حساسیت های کرونایی خود را به او منتقل نکنید وتذکر ندهید ، بگذارید بعداز اتمام بازی ضدعفونی کند.
- در این سن بچه ها باید مسئولیت پذیر شوند، پس با پیش رفتن این روند کم کم به او مسئولیت های متفاوت بدهید ،مثلا بردن آشغال ها به بیرون با شماست و همین باعث میشود که کم کم شرایط بهتر شود. به طور کلی دست فرزندتان را در انجام کارهایی که میخواهد انجام دهد باز بگذارید و خیلی او را محدود نکنید.
- روابط پسرتان را با پدرش قوی تر کنید، به وسیله بازی های خانوادگی، گردش های پدر و پسری، استخر، خریدهای روزمره همراه با پدرش برای کمک برود و …
- برای مدتی تا جایی که می توانید زمانی طولانی و بدون مطلع کردن فرزندتان، او را ترک نکنید. حتما با او صحبت کنید و شرایط رفت و برگشتتان را توضیح دهید و اگر دوست نداشت که شما او را تنها بگذارید میتوانید با او همدلی کرده و احساسش را درک کنید و با صحبت کردن با او به راه حل برسید مثلا بگویید خب تو دلت نمیخواد من تنهات بگذارم و منم باید برم به کارم برسم بیا باهم فکر کنیم چه راه هایی است که هم تو ناراحت نشی هم من به کارم برسم، بعد با کمک هم راه حل بدهید و شما روی کاغذ راه ها را بنویسید تا در آخر یکی را که هردو با آن موافق بودید انتخاب کنید.
- میتوانید با خانواده هایی که از جهات مختلف با شما هم سو هستند و فرزند هم سن و سال فرزند شما دارند در رفت و آمد باشید تا فرزندتان ارتباط بیشتری با هم سالان خود داشته باشد زیرا این موضوع میتواند به از بین رفتن وابستگی فرزندتان کمک کند.
