لجبازی و پرخاشگری
نام مشاور: سرکار خانم فاطمه فیض آبادی
پرسش
پسرم سه سال و پنج ماهش هست، تا دوسالگی خیلی خنده رو و خوش اخلاق بود اما به بعد خیلی عصبی و تند خو شده، علاقه زیادی به کشتی گرفتن و نشون دادن قدرت خودش داره، همش میگه من قوی ام و من بزرگترم. البته خودم قبل دوسالگی بهش میگفتم پسر شجاع و قوی مامان. قهرمان مامان و … ولی نمی‌دونستم اینقدر باورش میشه. خیلی هم ماشاالله جثه قوی ای داره نسبت به هم سن و سالاش. کتک میزنه و همه وسایلش رو باهم تصادف میده و میشکنه. البته وقتی دو سال و هشت ماهش بود پسر دومم دنیا اومد ومن یک مقدار ازش فاصله گرفتم. نمیدونم چیکار کنم. متاسفانه روش حساس شدم و خیلی اذیتم میکنه. ممنون میشم کمکم کنید.
توصیف مسئله
شما میخواهید راهکارهایی دریافت کنید که از میزان پرخاشگری پسر سه سال و پنج ماهه تان کاسته شود
ریشه
این خیلی خوب است که به رفتارهای فرزندتان اهمیت میدهید و در تلاش برای رفع آنها هستی
- معمولا به دنیا آمدن فرزند کوچکتر باعث میشود که فرزند بزرگتر احساس کمبود توجه کند.
- یکی از راه های جلب توجه برای کودکان، پرخاشگری است.
- کودکان در این سن به دلیل ناتوانی در بروز احساساتشان، معمولا با پرخاشگری منظورشان را به بزرگترها می رسانند.
- گاهی تعاریف زیاد ما بزرگترها باعث ایجاد اعتماد به نفس کاذب در کودکان می شود.
- برطرف نشدن و یا نادیده گرفتن نیازهای کودکان، باعث ایجاد روحیه ی پرخاشگری در آنها می شود.
- فراهم نبودن شرایط برای تخلیه انرژی در کودکان زمینه ای است برای بروز پرخاشگری در آنها.
راهکارها
- فرزندتان را بیشتر در آغوش بگیرید؛ روزانه زمانی را برای بوسیدن و محبت کلامی و لمسی به او اختصاص دهید (خیلی خوبه که خدا تو رو به ما داد/خیلی خوبه که شما پسر بزرگتر ما هستی/خیلی دوستت دارم چون تو تنها (اسم فرزند) زندگی ما هستی)
میتوانید از مقاله ی (فرزند دوم) در داخل سایت هم استفاده کنید.
https://chamraniha.com/second-child/ - در صورت تقابل با او، عصبانيت وضعيت بدتری پیدا مي کند.
از سرزنش کردن و دعوا کردن به خصوص در مورد تعامل او با فرزند کوچکترتان، جدا بپرهیزید و در این موقعیتها از راه تغافل و چشم پوشی با او رفتار کنید. - سعی کنید در تقویت بروز احساسش کمکش کنید (فکر کنم الان انقدر عصبانی هستی که دوست داری داد بزنی/فکر میکنم از چیزی ناراحتی)
و مدام احساساتش را ترجمه کنید (فکرکنم الان دوست داشتی برادرت نبود تا باهم بیشتر بازی کنیم/فکر میکنم الان دلت میخواست که با بابا می رفتی بیرون/فکرکنم دلت میخواد باهم توپ بازی کنیم)
کتاب به بچه ها گفتن و از بچه ها شنیدن راهنمای خوبی برای والدین در این زمینه است. - از فرزندتان تعریف کنید صرفا به خاطر بودنش در زندگی شما (چه خوب که هستی/چه خوب که فرزند بزرگ ما هستی/چه خوب که خدا تو رو به ما داده) تا حس کند که وجودش در زندگی شما مهم است.
- به درخواستهایش هم زود جواب دهید. ما گاهی اوقات مشغولیت هایی داریم و وقتی کودکان ما را صدا می کنند و درخواستی دارند، دیر جواب می دهیم و باعث عصبانیت آنها می شویم.
- زمانی از روز را صرف بازی های مختلف هیجانی با فرزندتان کنید مثل گرگم به هوا، بپر بپر، پرتاب توپ و… تا انرژی نهفته اش تخلیه شود. میتوانید از کتاب الکترونیکی هیجان بی دردسر هم ایده بگیرید.
https://chamraniha.com/product/emotional-game/ - از الفاظی مثل قهرمان و مشابه آن کمتر استفاده کنید. گاهی اوقات سر و کار داشتن بچه‌ها با انیمیشن ها، بازیهای جنگی و چیزهایی که مناسب سنشان نیست، آنها را دچار هیجان های زیاد می‌کند.
