بازی هیجانی یا ویتامین شادی برای کودکان؟

2. فردی که قوانین بازی را بلد است: بچه‌ها از این که قوانین بازی را توضیح دهند، خوششان نمی‌آید. کسی را دوست دارند که به طور ماهرانه بازی کند و رقیب واقعی‌شان باشند. رقیب قوی، هوش هیجانی کودکان را بیشتر می‌کند.
3. فردی که قصۀ کودکانه بلد باشد: قصه‌ها نقش مهمی در زندگی کودکان دارند. کسی که قصه بلد است و قصه می‌گوید، با جهان کودکان آشنا است. پشت پردۀ قصه‌ها، پیامی قایم شده است. راویان قصه خوب یاد می‌گیرند که بدون نصیحت، پیام مثبت را منتقل کنند. این افراد موقع چالش در بازی، راحت‌تر می‌توانند فضا را مدیریت کنند.

4. در نظر گرفتن توانایی کودک: معمولاً مادرها توانایی کودکشان را پایین در نظر می‌گیرند. بچه‌ها بازی لوس و بی‌هیجان را دوست ندارند. از طرف دیگر پدرها توانایی بچه‌ها را بیشتر از آنچه که دارند، در نظر می‌گیرند. این کار به اعتماد به نفس بچه‌ها ضربه می‌زند. باید یاد بگیریم در بازی، رفتار متعادلی با بچه‌ها داشته باشیم.
5. بازی بدون شرط: به این جملات دقت کنید: «اگه غذات رو بخوری، باهم لگو بازی می‌کنیم» یا «اول مشقاتو بنویس، بعدش شهروند و مافیا.» بچه‌ها هم‌بازی که شرطی برایش تعیین می‌کند، دوست ندارند. بازی باید بدون شرط و اما و اگر باشد. لطفا بازی را به ابزاری برای تنبیه تبدیل نکنید.