اعتماد به نفس و حضور در جمع
مشاور: مائده جهانگیری
پرسش:
نمیدونم واقعا چطور نگرانیم را توضیح بدم. پسر من ۳ سال و ۹ ماهه است، به تازگی وقتی میریم خونه دوستانمون که با بچه هاشون بازی کنه، از ابتدای ورود گریه میکنه و تقاضا داره که بغلش کنیم. بعدم چشماشو محکم میبینه. حتی چند ساعت در همین حالت میمونه تا خوابش میبره.
قبلا مهد میرفت اما الان نمیره و از فامیل و اقوام هم دور هستیم. دوستام سرزنشم میکنن که چرا بچه ات اینطوری میکنه و من واقعا نمیدونم چی بگم. دلم میخاد کمکش کنم تا بتونه با اعتماد بنفس داخل جمع بشه و اینقدر اضطراب نگیره. خواهش میکنم کمکم کنید.
توصیف:
پسر ۳ ساله شما تمایل به بازی با بچه ها ندارد و گریه میکند و درخواست در آغوش گرفتن از سمت شما را دارد. به دنبال راهکار افزایش اعتماد به نفس او هستید تا بتواند بدون اضطراب وارد جمع شود.
ریشۀ کمبود اعتماد به نفس و وابستگی زیاد
- وابستگی زیاد کودکان، گاهی ریشه در نداشتن استقلال کودک دارد. ممکن است ما کارهای کودک را انجام دهیم و اجازه استقلال در محیط خانه را به او ندهیم و در بیرون از خانه انتظار عدم وابستگی کودک را داشته باشیم.
- رفتار مادر با کودک نیز بسیار موثر است. گاهی مادر خود دارای وابستگی است و با محبت افراط گونه برای از دست ندادن حمایت کودک، او را به خود وابسته میکند.
- گاهی ممکن است نیازهای عاطفی کودک به خوبی پاسخ داده نشود و لذا کودک احساس امنیت کافی را دریافت نمیکند.
- گاهی ما اصرار داریم که فرزندمان اجتماعی شود و همین اصرار باعث میشود که بچه دچار مشکل شود. همین مسئله به خصوص در بچه‌های درون گرا، آنها را به عقب هل میدهد و به اعتماد به نفس بچه ها آسیب می‌زند.
- حتی ممکن است این ترس بچه‌ها دلیل خاصی داشته باشد و اتفاقی باعث این چنین واکنش هایی شده باشد؛ مثل انیمیشن یا حرف خاصی و یا رفتار خاصی. گاهی احتیاط هایی که ما می‌کنیم یا عواقب کارهایی که به چشم آنها می‌آوریم، خودش باعث میشود که بچه‌ها دچار چنین ترس و اضطراب شوند.
راهکارهای تقویت اعتماد به نفس بچه ها
- سعی کنید در خانه به کودک مسئولیت های کوچک بدهید و اجازه بدهید کارهای خودش را انجام بدهد؛ مثلا با نظارت خودتان اجازه استفاده از ابزاری مثل چاقو را به او بدهید.
- به او حق انتخاب دهید و اجازه دهید وسایل و لباسهای خودش را انتخاب کند. مثلا در لباس پوشیدن، ازش بپرسید تیشرت سبز را دوست دارد یا آبی؟
- احساس او را درک کنید و به او احساس امنیت بدهید. سعی نکنید به زور او را از خود جدا کنید؛ چرا که اینکار کاملا نتیجه عکس دارد. همچنین بیان احساسات و محبت به کودک انرژی مثبتی میدهد که می‌تواند بسیاری از اختلالات رفتاری را برطرف کند.
- یک دوست همسال فرزندتان پیدا کنید و سعی کنید با محیط های کوچک و افراد کم، او را به تدریج وارد تعاملات اجتماعی کنید.
- به این موضوع توجه کنید که ممکن است این وابستگی از طرف مادر باشد و لازم است گاهی فرزندتان را با پدرش تنها بگذارید یا مثلا با هم بدون حضور مادر به پارک بروند. از نقش پدر در تربیت غافل نشوید.
- بازی های دو نفره و گاهی خانوادگی با هم داشته باشید و نتیجه کارهای فرزندتان را در جایی به نمایش بگذارید. بازی‌های دست‌ورزی، هیجانی، فکری و حتی نقاشی و کاردستی به شدت مفید هستند.
- اجازه دهید فرزندتان در مهمانی‌ها راحت باشد و کاری را که دوست دارد انجام دهد.
- تمرکزتان را از روی ضعف او بردارید و اصلا در این رابطه به او تذکر ندهید. سعی کنید مدام او را تشویق کنید.
