هرچی میگم لج می کنه

توصیف مسئله

فرزند بزرگتر شما خیلی لجبازی می‌کند، اخیرا جایش را خیس می‌کند، و سر خواسته هایش مقاومت زیادی دارد.

ریشه

1. این نوع رفتارها در زمان تولد فرزند جدید برای بچه اول طبیعی است. این را باید در نظر داشته باشیم که بچه تمام زندگی و مرکز توجه پدر و مادرش بوده و آمدن بچه بعدی برای او اتفاق ناخوشایندی است. چون توجه پدر و مادرش را تا حدود زیادی- حداقل در ماه های اولیه تولد نوزاد- از دست می‌دهد.
2. سر کار رفتن مادر و دور شدن ایشان از فرزند هم برای بچه اول و دوم خیلی ناخوشایند و دردناک هست.
   در مورد اشتغال مادر نکته کلی وجود دارد و آ هم این است که اگر اشتغال ضرورت ندارد واقعا تبعات دردناکی برای بچه ها دارد. اگر چه معتقدیم باید حتما حال روحی مادر خوب باشد و حتما نیاز به شرکت در کلاس‌ها، دوره ها و حضور در کارهای پاره وقت هست ولی اشتغال دائم، هر روزه و در ساعت‌های زیاد به بچه ها آسیب جدی وارد می کند. اشتغال ضروری هم ممکن است از نظر هر فرد متفاوت باشد، ولی از نطر ما کاری ضروری است که فقط یک خانم از عهده آ بربیاید مثل: پزشکی، معلمی و … .و قطعا می‌دانیم از دست دادن کاری سختی‌های خاص خودش را دارد.
3.  سن زیر 7 سال سن دانستن و عمل کردن به آداب نیست. بچه ها متوجه مسائل انتزاعی نمی‌شوند.
4.  به طور کلی حساس کردن بچه ها و دادن تذکرات زیاد باعث لجبازی هر چه بیشتر آنها می‌شود.
5.  در مورد شب ادراری دو نکته حائز اهمیت است: مسئله بحران فرزند دوم و زمان از پوشک گرفتن. ما به طور کلی زیر 3 سال را برای از پوشک گرفتن توصیه نمی‌کنیم. الان تلاقی این دو موضوع کودک را دچار بازگشت به عقب کرده است.
6.  به نظر می‌رسد با توجه به ورود فرزند دوم و تذکراتی که داده شده، بچه دچار استرس شده است. این استرس و باقی مسائلی که پیش آمده در واقع علت و معلول هم شده‌اند.

راهکارها

1. توجهتان را کلا به سمت پسر اولتان ببرید. به این معنی که بیشتر با او بازی کنید و زمان بگذارید.
   بازی‌های هیجانی حداقل نیم ساعت در روز شما و نیم ساعت پدرش داشته باشید. دویدن، پریدن؛ توپ پرت کردن؛ کشتی گرفتن؛ بالش به هم پرت کردن؛ قلقلک دادن و هر چیزی که سطح هیجان او را بالا ببرد.
   فعالیت‌های مناسب سنش مثل خمیر بازی، رنگ بازی، آب بازی، شن بازی، حیوان بازی( پلاستیکی) ، نقاشی به صورت خط خطی کردن روی رل کاغذ و … روا در برنامه هفتگیش بگذارید.
2. سعی کنید حتی‌الامکان بکن نکن نکنید. مثلا این جملات را نگویید: غذاتو بخور، غداتو نریز، لباس بپوش، اینو نپوش و … چون ناخودآگاه خیلی از ما در طول روز بالای ۵۰ بار به بچه ها تذکر میدهیم که خود این رقم خیلی زیاد و آسیب زننده است.
3. در مورد دستشویی رفتن ما مطلع نیستیم که شما چه زمانی ایشان را از پوشک گرفتید ولی به هر حال الان باید بیشتر با راه بیایید.
   مرتب راجع دستشویی رفتن، زمانش؛ شستن خودش؛ شستن دست و صورت، لباس زیر پوشیدن و … تذکر ندهید.
   با این که قطعا برایتان سخت خواهد بود ولی انگار این قسمت از رفتارهایش را نمی بینید چون بنا به هر دلیلی ایشان لجباز شده و در این مورد خاص بیشتر لجبازیش را بروز داده.
   سعی کنید محیط دستشویی را برایش مساعد کنید. رنگ انگشتی و وسایل آب‌بازی را به دستشویی ببرید.
4. اگر احیانا با نجس پاکی حساسیت دارید لطفا حساسیت خودتان را به او انتقال ندهید تا کار از اینی که هست خراب تر نشود.
5. حتما و حتما در طول روز چند بار بغلش کنید، ببوسید و بگویید چقدر دوستش دارید و حضورش چقدر برایتان ارزشمند و خوشحال کننده است.
6. فعلا شب‌ها پیش خودتان بخوابانیدش تا استرس‌هایش کم بشود.
7. سعی کنید درخواست‌هایش را زود اجابت کنید و منتظرش نگذارید تا کار به جیغ و داد نکشد.
8. اصلا به روابطش با برادر کوچکترش کار نداشته باشید. مثلا این جملات را به کار نبرید: نرو سمتش، نزنش، نازش نکن و … فقط موقع کارهای خطرناک حواسش را پرت کنی
9. لطفا در خصوص آداب دانی و نظم و تمیزی و کثیفی به او تذکر ندهید. مثلا: سلام کردن، مودب بودن و … .
   اگر دیگران چیزی گفتن خیلی واکنش نشان ندهید.