عزت نفس و اعتماد به نفس ، همسالان
نام مشاور : جناب آقای علی حاجی اکبری
پرسش
پسر من کلاس اوله و چند وقتیه که حسابی از دست یکی از همکلاسی هاش شاکیه که خیلی تو مدرسه اذیتش می کنه فحش میده و می زنه
توی سرویس هم باهم هستن و اون موقعها هم اذیتش می کنه تف می کنه و میگه سرتو ببر پایین و کلاهشو میندازه بیرون و …
دلم می خواست بهش مشاوره درستی بدم که با این همکلاسیش چیکار کنه برای همین مزاحم شما شدم.
توصیف مسئله
شما در مورد چالش بین فرزندتان و همکلاسیش به مشکل برخورده اید.
ریشه
- یکی از ریشه‌های خشم زیاد و پرخاشگری بچه ها، نداشتن آزادی به اندازه کافی، امر و نهی زیاد، انتقاد زیاد است. وقتی در منزل کودک با این همه محدودیت مواجه شود در بیرون به نحوی می‌خواهد این خشم را تخلیه کند.
- داشتن الگویی از پرخاشگری در منزل، مثلا کسی از اطرافیان که زود عصبانی می‌شود یا اهل کلمات نامناسب است، در ایجاد همچین مسئله ای بی تاثیر نیست.
- از طرفی یکی از ریشه‌های دفاع نکردن از خود، کمبود اعتماد به نفس است. که این نیز می‌تواند به خاطر امر و نهی زیاد و انتقادات زیاد از جانب اطرافیان و نداشتن آزادی به اندازه کافی باشد.
- یکی دیگر از ریشه های دفاع نکردن بچه، پایین بودن ریسک پذیری است. بچه ها به خودی خود ریسک پذیر هستند اما وقتی ما بزرگترها بچه ها را به اشکال مختلف می‌ترسانیم کم کم کودک از این ویژگی فاصله می‌گیرد.
راهکارها
- اوّل از همه، پیش از هر کاری تصویر ذهنی خود را نسبت به نقشتان در چنین گفت‌وگوهایی بازترسیم کنید. نقش شما خوب گوش‌دادن، درک مسئله و احساس کودک، بیان مسئله و توصیف احساس با کلمات است. نقش شما چه چیز نیست؟ نقش شما ارایه‌‌دهنده‌ی راهحل نیست. برای ارایه‌ی راهحل عجله نکنید. اگر وسوسه شدید، که راه‌حلّی به او ارایه دهید، صبور باشید. اگر خودش راه‌حلّی ارایه کرد، احساستان یا نظرتان را نسبت به آن بیان کنید.
- هنگامی که درباره‌ی مشکلش صحبت می‌کند، به چشمانش نگاه کنید( با او رابطه‌ی چشمی برقرار کنید. ) و خوب به حرف‌هایش گوش کنید. مشغول هیچ کار دیگری نباشید. شش دنگ حواستان را به او بدهید . حالت چهره‌ی خود را بسته به حالت و احساسی که دارد، نمایش دهید؛ مثلاً اگر ناراحت بود، با نمایش ناراحتی در چهره‌ی خود، نشان دهید احساسش را دریافت کرده‌اید و با او همدردی می‌کنید . با بیان کلماتی مانند اوهوم، آهان و… کلامش را تصدیق کنید.
. سعی کنید احساسی را که تجربه می‌کند، با کلمات بیان کنید؛ مثلاً بگویید: به‌نظرم، از این که با تف خیست کنند، خیلی ناراحت می‌شوی! دوست نداری کسی به تو بگوید سرت را کجا نگه داری! از دستورهای دوستت ناراحت می‌شوی!
منتظر بمانید تا نسبت به حرف شما پاسخی بدهد. بسته به جوابی که می‌دهد، پاسخ بعدی خود را تنظیم کنید. - بدون اینکه فرزندتان متوجه شود با معلمش صحبت کنید تا در مدرسه هم راهکارهای دوجانبه ای را به کار بگیرند.
- در صورت نیاز معلم پیگیر وضعیت دوس
- ت فرزندتان در منزل باشند تا ریشه این مسئله پیدا شود و راهکارهایی هم به خانواده دوست فرزندتان ارائه دهند.
- پدر با فرزندتان بازی های هیجانی مثل کشتی، مشت و لگد زدن به بالش و رخت خواب، بالا رفتن از درخت و بازی های با ریسک‌پذیری بالا انجام دهند. تا روحیه پسرانه در او تقویت شود.
- اگر در منزل امر و نهی و بکن نکن زیاد دارید بهتر است کنار بگذارید چرا که این امر اعتماد به نفس و ریسک‌پذیری بچه ها را کاهش می‌دهد. مثلا: ندو، نپر، مواظب باش نیفتی و ….
- در منزل از پسرتان تعریف کنید و حتی الامکان از بیان نقاط ضعفش پرهیز کنید. فرزندتان برای اینکه بتواند در درازمدت از خودش دفاع کند قبل ازهر چیزی لازم است اعتماد به نفسش تقویت شود.
