سوال 446

توصیف مسئله

پسر شما از عمویش رفتارهایی را تقلید می‌کند که باعث نگرانی شما شده است.

ریشه

1. حساسیت روی رفتارهای دیگران به خصوص بچه ها، آسیب زننده است. هم برای خود ما و هم برای بچه ها.
2. معمولا وقتی از بیرون به خودمان و بچه ها نگاه می‌کنیم و دوباره رفتارهایمان را مرور می‌کنیم می بینیم خیلی از واکنش ها، تذکرها و حرص خوردن‌هایمان لازم نبوده و ماجرا به حدی که ما فکر می‌کنیم پیچیده نیست.
3.  تلویزیون دیدن زیاد و سر و کار داشتن با گوشی یکی از عوامل خشم و عصبانیت می‌باشد.
4. این یک قسمتی از رشد اجتماعی پسر خودتان است, چون بچه ها به شدت علاقه مند به بچه های بزرگتر از خودشان هستند و دوست دارند ازآنها الگو بگیرند. ارزش گذاری‌های شما روی رفتارها کمکی به پسرتان نمی کند چون هم عمویش و هم شما را دوست دارد و این وسط سردرگم میماند که کدام حرف و کار درست تر است.

راهکارها

1. مشکلات رفتاری بچه ها با یک برنامه‌ریزی برای بازی کردن با او برطرف می‌شود.
   بچه های زیر ۷ سال باید به طور آزادانه بازی کنند، فعالیت کنند و از دوران زندگیشان لذت ببرند. هر چقدر بیشتر با آنها بازی کنیم و بسترهای بازی فراهم کنیم مشکلات رفتاریشان کمتر می‌شود.
2. در مورد عموی ۷ ساله پسرتان، به هر حال اختلاف سنیشان زیاد است، و دنیایشان با همدیگر متفاوت است البته نه اینقدر که نتوانند باهم همبازی بشوند. سعی کنید رفت و آمد پسرتان به خانه پدربزرگش را نه با زور بلکه با بیرون بردنش و بازی کردن کمتر و مدیریت کنید.
3. اگر قرار باشد باهم بازی کنند خانه شما بهتر از خانه پدرشوهرتان است. شما میتوانید برایشان فعالیت و بازی در نظر بگیرید و سرگرمشان کنید. طبیعتا وقتی پیش خودتان هستند آرامش خاطر بیشتری دارید.
4. بهتر است برای حل مشکل پسر ۷ ساله در صورت امکان از مادرهمسرتان بخواهید که اگر تمایل دارند از سیستم مشاوره تلفنی کمک بگیرند و میتوان با لحنی خوب پیشنهاد بدهید که شرایط بازی و فعالیت بیشتری را برایش فراهم کنند تا کمتر تلویزیون ببیند و کمتر عصبانی بشود.
5. می‌توانید گاهی با پسرتان و با همسالانش برنامه طبیعت گردی مثل کوه و پارک و … بریزید. گاهی هم می‌توانید عموی پسرتان را با خود ببرید.
6. در این خصوص آرامش خود را بهم نزنید. اگر کودکتان متوجه ناراحتی شما بشود بیشتر آسیب خواهد خورد. بنابراین با قضیه عادی برخورد کنید.