انگیزه و علاقه
نام مشاور : سرکار خانم یعقوبی
پرسش
دختر چهار ساله و شش ماهه ای دارم که بازی های گروهی خیلی کم شرکت میکنه معمولا با خودش بازی میکنه به شدت رویا پردازه و خودش را در قالب شخصیت های کارتون و موقعیت هاشون قرار میده همبازی خوبش من و باباشیم چون تو بازی قدرت دست اون میدیم و اصولا تمام سکانس های فیلمهای مورد علاقش تو موقعیت های مختلف بازی میکنیم .حاضر نیست از خونه بیرون بره هیچ چیزی وسوسش نمی کنه اصولا حاضر نیست لباس بپوشه .دوست نداره کسی بیاد خونمون خصوصا اگر بچه داشته باشن و عملا بهشون میگه از خونمون برین بیرون. با غریبه تر ها مثلا دوستای من و باباش رابطش بهتره اصولا با بزرگسالان رابطه بهتری داره چون مطمئنه سمت اتاقش نمیرن . کاملا مسلط حرف میزنه بسیار باهوشه خوب نقاشی می کشه.
توصیف مسئله
دختر چهار ساله ای که خودش تنها بازی میکند و علاقه مند به بازی با بزرگتر هاست و با همسالان خود بازی نمی‌کند و بیشتر دوست دارد در خانه باشد و بچه ای هم مهمانی به خانه آنها نیاید. چه راهکارهایی برای او پیشنهاد میکنید؟
ریشه
- هفت سال اول سن بازی است. کودکان بدون هیچ قاعده ای و بصورت آزادانه باید بازی کنند و از بازی کردن، لذت ببرند.
وظیفه والدین در این سن فراهم کردن شرایط برای بازی های گوناگون آنها می باشد. - در این دوره کودکان، بیشتر زمان خود را با والدین میگذرانند. در نتیجه خیلی تحت تأثیر رفتار و ویژگی های اخلاقی آنها قرار میگیرند. مثلا: والدین منطق گرا، کودکی منطقی را تربیت میکنند. والدین هیجان گرا، ناخودآگاه کودک هیجان گرا تربیت میکنند.
- خیلی اوقات، بیشتر افرادی که کودک با آنها در تعامل است، بزرگسال هستند. در نتیجه از کودکی بازی هایی که با او انجام شده است، بازی های بزرگسال است. لذا کودک ناخودآگاه به این طیف بازی ها علاقه مند می شود.
- کودک در بازی با بزرگسال، فضا را برای خود امن و آرام میبیند. چون علاقه ای به چالش ندارد، ترجیح میدهد با همسالان خود بازی نکند.
- بیشتر رفتارهای بچه ها کاملا طبیعی و عادی است کودکان از طریق رفتار های خود ، نیاز ها و خواسته هایشان را مطرح میکنند.
- این نکته را هم در نظر بگیرید که سن چهار سالگی، سن مالکیت است درنتیجه کودک دوست ندارد وسایل بازی خود را با دیگران تقسیم کند.
راهکارها
- روی کاغذ قواعد و چهار چوب های خودتان و همسرتان را یادداشت کنید. چه اصولی برای شما خیلی مهم است و باید در خانه حتما رعایت شود؟
متناسب با میزان اهمیت آنها، شماره گذاری کنید. کم کم آنها را حذف کنید و به صفر برسانید. - کمی بازی های خودتان را با فرزندتان تغییر دهید. به مدت یک ماه بستر های مناسب برای انواع آب بازی، خمیر بازی، گل بازی، بازی های دویدنی،… فراهم کنید.
فضا را به بازی های هیجانی تغییر دهید. - حتما ساعت بگذارید و حداقل روزی یک ساعت بازی هیجانی کنید.
- پارک بروید، تفریح کنید. در پارک با هم بدوید، جیغ بزنید، با صدا بلند حرف بزنید، از درخت بالا بروید. روزهای ابتدایی، مسیر کوتاه بروید، مثلا: ده دقیقه ،تا کم کم علاقمند شود.
- رفت و آمد با خانواده هایی که صاحب فرزند هستند. با آنها پارک بروید و بیرون از خانه قرار بگذارید. مدتی ثابت با این خانواده ها رفت و آمد کنید تا فرزند شما با اخلاق آنها آشنا شود و به حضورشان عادت کند.
- اینکه فرزند شما خیال پرداز است، نکته بسیار خوب و مثبتی می باشد. وارد دنیای خیالی او شوید. با هم نقاشی های خیالی بکشید. قصه های خیالی برای او بگویید. بازی ها را به سمت خیالی ببرید.
- انیمیشن ببینید. خاطرات کودکی خود را تعریف کنید. گاهی اوقات صدای تلویزیون را قطع کنید و همراه کودک خود، جای شخصیت های کارتونی، صحبت کنید.
( این نکته را توجه بفرمایید که؛ دیدن فیلم و سریال در این سن توصیه نمی شود و بهتر است به حداقل برسد). - به خواسته ها و نیازهای فرزند خود توجه کنید. اگر دوست ندارد وسایل بازی خود را به کسی بدهد، به حق او احترام بگذارید و او را مجبور به کاری نکنید. اگر قرار است مهمانی به خانه تان بیاید قبل از آمدن آنها وسایلی که فرزندتان دوست ندارد به کسی بدهد را با کمک خودش جمع کنید و اسباب بازی هایی که دلش میخواهد به بقیه بدهد را بیرون بیاورید.
- لباس های راحت برای او تهیه کنید. سعی کنید در انتخاب لباس، نظرش را بپرسید. دو لباس که از نظر شما مناسب است را در اختیار او قرار دهید و از او بخواهید از بین این دو لباس، یکی را انتخاب کند.
- در هنگامی که دخترتان با دوستانش بازی میکند اگر چالشی بوجود آمد بلافاصله دخالت نکنید اجازه دهید تعامل کنند و سعی کنند که مسئله شان را خودشان حل کنند؛ اگر به شما مراجعه کردند صرفا مترجم احساساتشان باشید مثلا فکر کنم تو ناراحت شدی که دوستت قیچی ت رو برداشت میتونیم یه قیچی هم به دوستت بدیم.
