چرا می‌گویند مدرسه خانۀ دوم است؟ چرا خانواده‌ها باید از امور تربیتی و آموزشی بچه‌ها در مدارس آگاه باشند؟
نویسنده: فاطمه حاجی بیگی
مقدمه
احتمالا اسم ماشین آردی به گوش تان خورده است. این ماشین ترکیبی از موتور پیکان و بدنه پژو است، این دو در ظاهر تا مدتی دوام می آورند ولی بعد از زمان کوتاهی به مشکل بر می خورند. به دلیل اینکه کاربردهایشان برای موقعیتها متفاوت است. عدم تعامل خانواده و مدرسه چالشی است که ممکن است مسیر تعلیم و تربیت را دشوار سازد. این مثال برای اثبات ضرورت همراهی خانواده و مدرسه است.
در مقاله زیر به موضوعات زیر می پردازیم:
- ضرورت تعامل مدرسه و خانواده
- اهداف این تعامل
- چرا خیال خانواده‌های چمرانی راحت است؟
- سرمایه گذاری در آینده با همکاری خانواده‌ها
- همکاری با چمرانی‌ها
تعامل خانواده و مدرسه چه ضرورتی دارد؟
خانه و مدرسه در انجام وظایف تربیتی مکمل یکدیگر هستند. خانه مدرسۀ اول فرزند و مدرسه، خانه دوم او است. اگر این دو نهاد روش ها و برنامه های هماهنگ نداشته باشند، در روند رشد کودک اختلال به وجود می آید. دو نهاد خانه و مدرسه نقش اساسی در تکوین شخصیت کودکان و نوجوانان دارند. بین روش ها و منش‌های خانه و مدرسه باید همسویی و تشابه وجود داشته باشد.مدرسه باید با روشهای گوناگون اسباب مشارکت فکری اولیا را در امر تعلیم و تربیت فرزندانشان فراهم کند.
خانواده، نخستین نهاد اجتماعی است که تأمین کنندۀ نیازهای روانی و جسمانی افراد است. کودک از همان ابتدای شیر خوارگی از محیط خانواده متأثر می شود. خانواده در رشد شخصیت فرزندان، تحکیم ارتباط میان اعضای خود و اعتلای فرهنگ جامعه و … نقش مهمی دارد. فرزند در خانه و در دامان والدین رشد می کند و آمادۀ ورود به مرحلۀ دیگری (دبستان) می شود. خانه و مدرسه به عنوان دو نهاد اصلی تعلیم و تربیت هر جامعه‌ای محسوب می شود.
وضعیت موجود هر جامعه‌ای نتیجه یادگیری دیروز افراد در خانه و مدرسه است و وضعیت فردای هر جامعه در نتیجه سرمایه گذاری‌هایی است که امروز روی دانایی افراد در خانه، مدرسه و جامعه انجام می گیرد.
یک اصل مهم دانایی می گوید: «آینده یافتنی نیست، بلکه ساختنی است». اگر به دنبال ساختن آینده جامعه هستید بین خانه و مدرسه پل ارتباطی و دانش‌افزایی بزنید و اجازه بدهید این پل از جامعه بگذرد. برای مطالعۀ بیشتر در این باره می‌توانید به تعامل خانه و مدرسه مراجعه کنید
در تعامل ادبستان چمرانی و خانواده چه اهدافی تحقق پیدا می‌کند؟
-
اعتماد سازی:
اگر اعتماد سازی درست نسبت به مدرسه شکل نگیرد، اهداف بعدی هم محقق نمی شود. وقتی که به مدرسه، عوامل اجرایی و مبنای تربیتی آن ها اعتماد نشود، نه تنها ثمره خاصی از آن تحصیل به بار نمی آید بلکه ضرر هایی را متحمل می‌شود. بخشی از گزارش مفصل دربارۀ خانواده‌های چمرانی را می‌توانید از این لینک مطالعه کنید.
-
ارتقای تحصیلی دانش‌آموزان:
اگر رابطۀ بین مدرسه و خانواده محکم باشد، بچه‌ها انگیزۀ بیشتری برای رقابت سالم پیدا می‌کنند.
-
حل مشکلات رفتاری و انضباطی:
برای مشکلات ایجاد شده، همکاری مشترکی بین خانواده و مدرسه شکل می‌گیرد که کمک قابل توجهی به خانواده می‌کند.
-
توسعه برنامه‌های آموزشی و پرورشی:
برنامه‌های آموزشی با مشورت خانواده‌ها انجام خواهد شد. هم چنین کیفیت پرورش و آموزش در این حالت بیشتر از قبل می‌شود.
-
نگرش سازی:
نگرش خانواده‌ها از مدرسه باید تغییر کند. این تغییر زمانی اجرا می‌شود که والدین متوجه رشد مهارت‌های فرزندانشان باشند.
چرا خیال خانواده‌های چمرانی راحت است؟
- تربیت مربی‌ها: قبل از اینکه مربی‌ها در حسینیه و ادبستان چمرانی‌ها مشغول شوند، دوره‌های مختلف و متنوعی را برگزار می‌کنیم. در این دوره‌ها چالش‌ها و مسائلی که قرار است با آن روبرو شوند را بررسی می‌کنیم. بعد از اینکه خیالِ ما از بابت مربی‌هایمان راحت می‌شود، از آنها دعوت به همکاری می‌کنیم. یکی از بسته‌هایی که مورد توجه مربی‌ها و همچنین والدین است، بستۀ مبانی کودک زیر 7 سال است. چالش‌ها و مسائل مختلف را بررسی کرده‌ایم. شما می‌توانید این بسته را از بخش کاچی (کارگاه‌های چمرانی) تهیه کنید.
- کشف استعداد: بچه‌ها اردوهای مختلفی را تجربه می‌کنند. به کارگاه‌های مختلفی می‌روند و به چشم فعالیت‌های مختلف را می‌بینند. این کار باعث می‌شود تا بچه‌ها علاقه‌ها و بعد استعدادهای خودشان را بروز دهند. برای اطلاع از گردش‌های دخترانه و پسرانه، به لینک‌ها مراجعه کنید.
- محیط آموزشی امن: امنیت روانی و جسمی بچه‌ها توسط کادر چمرانی‌ها تضمین‌شده است.
- استفاده از روشهای نوین: رویکردهایی که چمرانی‌ها در پیش می‌گیرند، توسط روانشناسان و متخصصین حوزه کودک و همچنین تعالیم دینی، تایید شده است.
تعامل خانواده و مدرسه؛ سرمایه گذاری برای آینده
موفقیت تحصیلی و رشد همه جانبۀ کودکان، تنها به تلاش‌های مدرسه محدود نمی‌شود و همکاری فعال خانواده‌ها در این فرایند نقش مهمی دارد. آموزش و پرورش یک مسئولیت مشترک است. به همین خاطر همکاری بین مدرسه و خانواده ضروری است. این درست نیست که ما یک راه و روشی را برویم ولی خانواده بالعکس ما پیش برود. ما تمامی فعالیت هایی که هر روز انجام می شود را باید در گروه ها و کانال ها بارگزاری کنیم و گزارش کار داشته باشیم. پیشنهاد های بازی و راه حل های تربیتی را ارائه بدهیم. وقتی نتیجه و پیشرفت ها توسط خانواده دیده می شود خودشان هم علاقه مند می شوند و حتی می شود از آن ها کمک گرفت.
هر چه قدر که برای همسو کردن مدرسه و خانواده تلاش کنیم کم است. از خانواده هایی که همراهی می کنند و کاملا همسو هستند می شود برای ارتباط با دیگر خانواده ها کمک گرفت. به طور مثال از آن ها می خواهیم که به صورت داوطلبانه برای بچه ها قصه گویی داشته باشند یا هر فعالیتی که در آن مهارت دارند و نیاز به کمک در اون حیطه است. در هیئت های خانوادگی ای که داریم همکاری مادران و پدران دوست داشتنی خانواده چمرانی ها به چشم می آید.
چند نکته مهم:
- تعامل مدرسه و خانواده باید درحد تعادل و متعارف باشد.
- تعامل یک مادر و پدر یا مسئولیت گرفتن شان نباید باعث تبعیض بین بچه ای که والدینش همراه هستند با بچهای که والدین همراه ندارد بشود. برای مثال نباید دانش آموزی که والدینش جزو نماینده ها هستند یا رفت و آمد بیشتری به مدرسه دارند، نمره بیشتری نسبت به بقیه بگیرد یا همیشه او مورد تمجید قرار بگیرد.
- نسبت به زمان بر بودن پذیرش خانواده ها و برطرف شدن چالش های پیش رو با آنها صبور باشیم.
دست در دست هم برای ساختن آینده روشن فرزندانمان
از اواسط دهه 90 به فکر تاسیس مجموعه‌ای با رویکرد تربیتی و در راستای تعالیم آموزشی بودیم. در سال 1396 موفق به تاسیس مجموعه چمرانی‌ها شدیم. رفته‌رفته مجموعه گسترده‌تر شد و حالا در سال 1403 در سه بخش مجزای حسینیه کودک، ادبستان دخترانه و پسرانه فعالیت می‌کند. قبل از هر موضوعی نگران آیندۀ فرزندانمان بودیم. مربی‌های حاذقی تربیت کردیم تا خانواده‌ها کمتر با چالش‌های تربیتی روبرو شوند. اگر به دنبال مجموعه تربیتی با رویکرد اسلامی و دینی هستید، خیالتان از بابتِ ما راحت باشد. همین الان می‌توانید به بخش حسینیه کودک یا ادبستان مراجعه کنید و نونهالان و کودکانتان را به ما بسپارید.
