ادب یاد دادن

توصیف مسئله

ادب آموزی به بچه ها چگونه باید باشد؟ مثلا در مورد اینکه با چه دستی غذا بخورند و با چه پایی وارد مسجد شوند و با چه پایی خارج شوند.

ریشۀ ادب یاد دادن

• گاهی تصور ما بزرگترها از تربیت این است که حتما باید به بچه ها همه چیز را مسقیما آموزش دهیم تا تربیت شوند در صورتی که حتی تا هفت سال دوم هم خیلی از آموزش‌ها باید به تدریج و غیرمستقیم انتقال یابد.
•  جزئی‌نگری زیاد ما، باعث می‌شود کودکان نسبت به دین دلزده شوند. در زیر 7 فقط کافی است والدین الگوی مناسبی از رفتار و منش باشند.
•  شرایط پیچیده جامعه باعث شده ما بزرگترها نسبت به دین داری بچه ها حساس تر شویم.
• گاهی خود ما به آداب عامل نیستیم یا نسبت به آن کاهلی می‌کنیم اما از بچه‌ها انتظار عمل داریم.

راهکارهای ادب یاد دادن

1. اولا در زمینه ادب یاد دادن این مهم است که فرزند شما چه سنی دارد. در 7سال دوم ما بنا به روایات و تجربه هایی که داشته ایم زمان مناسبی است. چون آداب به بچه چارچوب زیادی می دهد که زیر 7سال نه توان فهمش را دارد و نه توان التزام به آن را.
2. در 7سال دوم هم باید در نظر گرفت که هر ادبی مورد نیاز این بچه نیست و آن میزان که مفید و کاربردی هست به او عرضه شود و باقی را به مرور در مدرسه و یا منابع می آموزد. اگر آداب زیاد و جزئی شود نمی تواند کل آن را هضم کند.
   مثلا در آداب غذا خوردن آن چه مهمترین هست:
   . شروع کردن غذا با نام خدا.
   . تعریف کردن از غذا و عدم اظهار ناخوشایندی نسبت به شوری یا بی نمکی.
   . پایان دادن غذا با شکر الهی و الحمدلله رب العالمین.
   . شستن دست پیش از غذا، خوب جویدن، گرسنه شدن و بعد غذا خوردن و…
3. آخرین نکته اینکه گاهی ما خودمان به خیلی از این آداب کلیدی عامل نیستیم، اگر بتوانیم در خودمان ایجاد کنیم، خیلی مسائل راحت تر ایجاد می شود. هر چند که آموزش مستقیم هم در 7سال دوم نیاز هست.