لجبازی و پرخاشگری
نام مشاور : سرکار خانم حبیب پور
پرسش
پسرم دو ساله بعداز تعطیلات عید خیلی رفتارش بد شده. دیگه حالت عادی نداره وقتی از بیرون میاییم خونه خیلی گریه میکنه. کلا هم حواسش پرت چیز دیگه نمیشه مرتب گریه میکنه.
خیلی بهانه گیری میکنه؛ واسه چیزهای که بهش ربط نداره گریه میکنه. مثلا رختخواب ها را جمع کنیم یا کدوم اتاق پهن کنیم.
توصیف مسئله
شما می خواهید بدانید با پسر دوساله تان که بعد از تعطیلات عید بهانه گیر شده، چگونه رفتار کنید؟
ریشۀ لجبازی و بهانه گیری
- کودک دو ساله مهارتهای کلامی و بیانی اش کامل نشده لذا خیلی از مواقع نمیتواند منظورش را درست به ما برساند. پس عصبی میشود و به هم میریزد یا خواستههایش را با گریه، پرت کردن و جیغ زدن و … مطرح می کند.
- گاهی اوقات عدم شناخت کافی از ویژگیهای هر دورۀ رشدی کودک، موجب میشود برخی رفتارهای کودک برایمان عجیب و غیرعادی به نظر بیاید.
- ریشۀ سخت شدن بچه ها را در خیلی از موارد میتوان در امرو نهی کودک، توضیح کارهای خوب و بد برای کودک، اصرار به آدابدانی دانست.
- گاهی والدین زاویۀ دیدشان نسبت به مسائل در حد سن و سال خودشان است. نمیتوانند با دوربین کودک خود به مسائل نگاه کنند. از این رو خیلی از خواستهها و کارهای کودک به نظرشان بیهوده، مضر و نا به جا به نظر میآید.
- کمبود بسترهای سرگرم کننده و بازی مناسب، باعث میشود کودک بخواهد با چیزهای دیگری خودش را سرگرم و به نحوی با خانواده تعامل کند.
- گاهی کودک به دلایل مختلف دچار ناآرامی سده و این عدم آرامش سبب بهانهگیری او میشود.
راهکارهای مقابله با لجبازی و بهانه گیری
- در ابتدای امر به این توجه کنید که کودکان در این سن بهانه گیریهای مختلفی را بروز می دهند. گاهی به دلیل از شیر گرفتن، تغییر شرایط خانه و فرزند دوم و… میتواند باشد.
- در طول روز چندین بار پسرتان را در آغوش بگیرید و محبت کلامی داشته باشید. بیان احساسات و محبت را در سبد تربیتی خودتان قرار دهید.
- بازی دو سالگی، بازی بسیار ساده و بی قاعده هستند. انواع بازیها را در این پنجره بخوانید.
- کودکان در این سن مفهوم صبر و انتظار برایشان بسیار نامانوس است پس سعی کنید به سرعت خواستهها و نیاز هایش را برطرف کنید.
- بیشتر درخواستهای کودک را پاسخ دهید. اگر میگوید: «امشب تو فلان اتاق بخوابیم و…» با او موافقت کنید و همۀ درخواستهایش را کودکانه و بازی ببینید.
- سعی کنید با دقت کافی به حرفایش گوش کنید. مترجم احساسش باشید و تا قبل از عصبانی شدن و گریهاش منظورش را بفهمید. میتوانید با سوالهای جزیی و کوتاه اینکار را انجام دهید؛ مثلا «میخوای میوه بخوریم؟ سیب قرمز؟ داخل اتاق بخوریم؟»
- کودک را آزاد بگذارید؛ البته این آزد گذاشتن نباید بیش از حد باشد. حد و مرز آزادی برای کودکان را بهتر است بدانید.
- از امرونهی به پسرتان به طور جدی خودداری کنید. خصوصاً در زمینه های بهداشتی و آداب دانی. تعامل بدون امرونهی را آموزش ببینید.
- اگر کودک را به دلایلی دعوا می کنید یا محیط خانه به دلایلی دچار ناآرامی شده، آن عوامل ناآرامی را حذف کنید و یک محیط امن و پر آرامش برای کودک پدید آورید.