وابستگی در زمان بازی
مشاور: زهرا مرزانی
پرسش:
دخترم ۴ ساله است
۲ روز در هفته مهد قرآن میره. همون ۲ روز به مادرم هم سر میزنم. شاید یک روز هم به جز این دو روز باز منزل مادرم بریم و منزل مادرم استخر داره، و دخترم استخر هم استفاده میکن. جمعه ها هم اندازه یک ساعت میره پارک. هر چقدر در توان من باشه، خونه باهاش بازی میکنم.
یه برادر کوچک تر از خودش داره که ۱/۵ سال داره. اغلب اذیتش میکنه تا بازی. من به اندازه یک غدا درست کردن تنها نمیذاره و لحظه به لحظه میگه مامان حوصله ام سر میره بیا بازی.
منو لطفا راهنمایی بفرمایید
در واقع به نوعی عاجز شدم از سرگرم کردن بچه ها که هم غنی بشن، هم من به آرامش برسم.
توصیف:
شما از اینکه دخترتان اصلا بدون شما سرگرم نمی شود و بدون شما هیچ بازی را انجام نمی دهد ناراحت هستید و به دنبال راهکار.
ریشۀ سرگرم نشدن بچه‌ها
- در وهله اول خوب است بدانیم که کودکان زیر 7 به خصوص از 4 سال به پایین کمتر به تنهایی بازی می‌کنند و به حضور مادر یا پدر احتیاج دارند این یک رفتار طبیعی است. این حالت رفته رفته با گذشت زمان کمتر می‌شود. هم اکنون ما باید برای قسمت غیرطبیعی این رفتار فرزندتان برنامه ریزی کنیم.
- ریشۀ اصلی موضوع فرزند شما عدم توجه درست است. شاید اگر یکبار دیگر خود را بررسی کنید که مدل بازی کردن شما با دختران چگونه است بهتر بتوانید موضوع را حل کنید.
ما در مقابل بچه‌ها در بازی کردن شیوه‌های غلط را در پیش می‌گیریم. در واقع والدین و مربی‌ها اصول بازی کردن را باید آموزش ببینند. - ریشه دوم وابستگی زیاد کودک به مادر است. یکی از ریشه‌های اصلی این امر، ندادن حق انتخاب به کودک در مورد کارهای مربوط به خودش است. مثلا نوع لباس پوشیدن، غذاخوردن یا نخوردن، نوع بازی و …
- وجود فرزند دوم، فرزند بزرگتر را دچار بحران فرزند دوم و تقاضای توجه بیشتر می‌کند.
- حساسیت نشان دادن به این کار و ابراز ناراحتی کودک را حساس کرده و فکر می‌کند توجه شما را از دست داده و بیشتر بر کار خود پافشاری می‌کند.
راهکارهای سرگرم کردن بچه‌ها
- سعی کنید یک تا دو ساعت در روز به طور متمرکز زمان بگذارید و بازی کنید یعنی لابه لای بازی به کار دیگری نپردازید، روش بازی‌هایتان به سمتی باشد که دخترتان پیشنهاد دهد و شما کمترین پیشنهاد را داشته باشید.
- هم‌بازی خوب، کسی است که به اندازه با بچه‌ها بازی می‌کند؛ نه کمتر نه بیشتر. ویژگی‌های هم بازی خوب را از هم‌بازی شو یاد بگیرید.
- بستر بازی برای او فراهم کنید. که خودش سرگرم باشید، مثل سفرۀ خمیربازی، گل بازی، توپ‌های کوچک رنگی و… بچه های این سنی باید تمام روزشان پر از بازی باشید.
- اگر تنوع بازی‌هایتان کم است، بیشترش کنید. از کاردستی‌ها و نقاشی و رنگ‌بازی و بازی‌های دست‌ورزی، هیجانی، فکری و همچنین کتاب برای سرگرم کردن می‌توانید استفاده کنید. دنیای رنگارنگ قصه و باقچه (باغی پر از قصه و بازی) را فراموش نکنید.
- سعی کنید در یک سری امور به او حق انتخاب بدهید تا بتواند خودش انتخاب کند. مثلا حق پوشیدن یا نپوشیدن کاپشن در سرما، حق غذا یا نخوردن غذا در ساعت خاص یا …
- تا می‌توانید به کودکتان محبت کنید. بیان احساس و محبت به کودکان، از هرچیز دیگری مهم‌تر است.
- از نقش پدر در تربیت غافل نشوید.
- اصلا نسبت به این کارش حساسیت نشان ندهید و او را آگاه نکنید. اجازه دهید با گذشت زمان این مسئله کمرنگ شود.
