لجبازی و پرخاشگری
نام مشاور : سرکار خانم زهرا مهدیان
پرسش
دختر ۲۲ ماهه ای دارم که غالب اوقات خیلی بهانه میگیره و جیغ میزنه وگریه میکنه. من تمام فعالیت هامو محدود کردم و تمام وقتم رو به ایشون اختصاص دادم. میانگین روزانه بین ۳_۵ ساعت باهاش بازی های متفاوت میکنم. پدرش پارک و خانه بازی میبردش. بهش سخت گیری و بکن نکن نمی‌کنیم؛ ولی باز کوچک ترین چیزی که میخواد جیغ میزن ه(ما تمام وسائل خونه رو دراختیارش گذاشتیم بجز وسائلی که موجب آسیب به خودش یا کسی و چیزی میشه).
موضوع دیگه ای که خیلی باعث پریشانی من شده اینکه هرچی وسائل میبینه میگه برای منه حتی وسائل شخصی دیگران؛ چه اسباب بازی باشه ویا اشیاءدیگه. با جیغ و گریه و بیقراری همه خواسته هاشو میخواد وقتی با جیغ و گریه به خواسته هاش نمیرسه شروع میکنه به زدن من و پدرش و یا هرکس که اطرافش بشه.هرچه تلاش میکنم نمیتونم براش آرامش ایجاد کنم.
اگر در منزل کاری داشته باشم (تمیز کاری و یا مهمانی داشته باشم)… که بیقراری و بدرفتاری هاش خیلی شدت بیشتری میگیره.
اگر بخوام برم سراغ کارهای منزل گریه میکنه که نرو بیا پیش من. مگر اینکه تلویزیون روشن کنم تا حواسش پرت بشه. که اونم نهایتا ۱۰ الی ۱۵ دقیقه میشه. خیلی بد که من هیچ زمانی برای امور شخصی یا منزل ندارم. بعضی از حروف مثل ق که مخرج شون از حلق هست رو نمیتونه ادا کنه ولی غالب کلمات رو میگه و منظورش کامل میرسونه.
توصیف مسئله
شما و همسرتان با اینکه برای دخترتان وقت می‌گذارید اما باز هم چالش‌های زیادی با او دارید مثل: جیغ زدن، تنهایی بازی نکردن و …
ریشۀ تنهایی بازی نکردن بچه ها:
خدا راشکر فرزند شما مادر دغدغه مندی دارد که بیشتر وقت خود را صرف بازی با او می‌کند.
- تقریبا همه چیز، برای یک کودک زیر سه سال جدید است. احساس هایی که دارد، کارهایی که انجام می دهد و آدم هایی که اطرافش می بیند. به همین دلیل گاهی نمی‌داند با این تجربیات جدید چگونه برخورد کند و از جیغ زدن و گریه استفاده می کند.
- بهانه‌گیری‌های کودکان علت‌های مختلفی می تواند داشته باشد که خودش را به صورت‌های مختلف مثلا گریه کردن و جیغ زدن بروز می‌دهد. از طرفی چون رشد کلامی کودک هنوز کامل نشده گاهی نمی‌تواند منظور خود را به درستی بیان کند.
- در مورد مسئلۀ دوم، بچه ها تا سن چهار سالگی درگیر احساس مالکیت می‌شوند. یعنی هم هرچیزی را که می‌بینند برای خودشان می دانند و هم اینکه دوست ندارند وسایلشان را به دیگران دهند.
- حساسیت نشان دادن چه با چهره و چه با کلامتان، باعث می‌شود کودکتان لجبازی کند.
راهکارهای تنهایی بازی نکردن
- در قدم اول، احساس کودکتان را درک کنید. موقع جیغ زدن و گریۀ کودک، او را در آغوش بگیرید و نوازش کنید. بیان احساسات و محبت کودکان را آرام می‌کند.
- بازی زبان اول کودکان است. نحوۀ بازی کردن و اصول بازی با کودکان را آموزش ببینید.
در زمان بازی کردن، به او اشاره ای مبنی بر تنها بازی کردن نکنید. کارهای خودتان را در میان بازی بیاورید. مثلا اگر می خواهید غذا بپزید کودک را هم مشارکت دهید. یا بسترهای بازی را در آشپزخانه کنار فرزندتان بیاورید و با رفت و آمد بین کارهایتان و بازی دخترتان، هم او را مدیریت کنید هم کارهایتان را. - طبیعت‌گردی کنید تا انرژی اش تخلیه شود.
- در مورد برداشتن وسایل دیگران، اول با اطرافیان صحبت کنید که برای چند ماه با فرزند شما کنار بیایند. و به کودک خود بگویید «ما می‌تونیم اینو امانت بگیریم دوباره بیاریم. یا اجازه بگیریم چند دقیقه باهاش بازی کنیم.» در این سن معمولا اگر حساسیتی نشان داده نشود، یک وسیله را برمیدارند و بعد از مدتی رها می کنند.
- از نقش پدر در تربیت غافل نشوید. ایشان میتوانند کمی بیشتر کودک را نگه دارند تا به کارهایتان برسید.
- حتما فصل یک کتاب «به بچه ها گفتن، از بچه ها شنیدن» را مطالعه بفرمایید.
- به هیچ عنوان نسبت به رفتارهایش چه جیغ زدن و چه برداشتن وسایل دیگران حساسیت نشان ندهید و تذکر ندهید. تعامل با کودک بدون امرونهی از نکات مهم تربیتی است. سعی کنید حواسش را به چیز جذاب تر پرت کنید یا موقعیت را نامحسوس تغییر دهید.
- حتی‌الامکان درخواست هایش را زود اجابت کنید تا کار به جیغ زدن نرسد.
- در خصوص نگفتن حرف ق، اصلا مسئله خاصی نسیت و به مرور با گذشت زمان حل خواهد شد.
