نمی تونه تو جمع صحبت کنه

توصیف مسئله

شما می خواهید بدانید با بچه ای که در جمع نمی تواند صحبت کند، چه رفتاری بکنید؟

ریشه

1. رده سنی برای این مسئله اهمیت زیادی دارد. گاهی اوقات امر و نهی ها و محدود کردن های خانواده و از طرف دیگر عدم دریافت محبت کلامی و لمسی و بی توجهی خانواده، باعث می شود تا شخصیت و اعتماد به نفس کودک ضعیف شود.
2. توجه بیش از اندازه به جزئیات رفتار و نحوه ی صحبت کردن بچه ها موجب میشود، روی هر رفتار آن ها حساس شده و نگرانی های متعددی برای والدین بوجود بیاید.
3.  اضطراب کودک در یک محیط خاص به ناتوانی کودک برای صحبت کردن در وی منجر می‌شود. این محیط می تواند مدرسه یا مهمانی های خانوادگی باشد، چنین کودکانی معمولا در محیط دیگری که راحت هستند به سادگی صحبت میکنند و مانند سایر کودکان با دیگران ارتباط برقرار می کنند.
4.  برخی رفتارهای پدر و مادرها باعث می شود کودک ترس ها و اضطراب های زیادی پیدا کنند. از جمله این رفتارها، وسواس، آداب دانی و حساسیت نشان دادن بابت جزئیات رفتاری بچه ها می باشد. این ها باعث می شود بچه ها حساس و شکننده شوند.
5. گاهی اوقات کمبود اعتماد به نفس و ترس از تمسخر کردن دیگران نسبت به حرف های کودک باعث میشود، کودکان از صحبت کردن در جمع دوری کنند.
6.  شرایط کرونا و قرنطینگی باعث محدود شدن تعاملات بچه ها به خانواده خود و نهایتاً چند نفر دیگر شده است و عدم رفت و آمد و تعامل مداوم با هم سالان مشکلات این چنینی را به وجود می آورد.
7.  گاهی اوقات بچه ها با جمعی که قرار است در آن حضور پیدا کنند، حرف مشترکی ندارند، لذا ترجیح میدهند سکوت کنند.

راهکارها

1. به هیچ عنوان حساسیت خود را نسبت به صحبت نکردن کودکتان نشان ندهید و به هیچ وجه به او برچسب نزنید.
2. در روز برای ابراز احساسات به او برنامه داشته باشید. روزانه او را در آغوش بگیرید و ببوسید. به او اعلام کنید چقدر دوستش دارید. شما و پدر به تنهایی در ماه یا هفته وقتی را برای او بگذارید. با او کارهای دلخواهش را انجام دهید. بیرون بروید و …
3. کارهایی که اعتماد به نفس را پایین می آورد، مثل سرزنش کردن، ایراد گرفتن، امر ونهی کردن را کنار بگذارید.
4. برای این گونه از بچه ها کتاب بخوانید و قصه بگویید. زمان هایی کتاب را به بچه ها بدهید و از او بخواهید قصه ی کتاب را برای شما تعریف کند. با هم به قصه های صوتی گوش دهید یا خودتان صدایتان را ضبط کنید و برایش پخش کنید. با هم نمایش اجرا کنید.
5. رفت و آمد با ‌خانواده هایی که همسن کودک است را در برنامه های خود قرار دهید، این کار باعث میشود بسیاری از مسائل کودکان از طریق بازی با همسالان خود به خود حل شود.
6. بازی هیجانی مثل دویدن، پرش روی تشک و آب بازی و … را در برنامه روزانه خود قرار دهید.
7. پشت جعبه‌ی غلات صبحانه را بخوانید، نوشته‌های روی لباس‌ها را بخوانید، تابلوهای توی خیابان‌ها را بخوانید. هرقدر کودک‌تان بیشتر در معرض صداها و ساختارهای زبانی قرار بگیرد، زودتر شروع به درک آنها می‌کند.
8. کودکتان را به خاطر حرف زدن تشویق کنید. این هم از آن مواردی است که باید تعادل را در آن حفظ کرد. نباید بعد از هر کلامی که فرزندتان به‌ زبان می‌آورد، به او بگویید چقدر عالی حرف می‌زند. بین تعریف‌ها زمان بگذارید. مثلا وقتی چیزی را با نام درستش صدا می‌کنند، بگویید: «خوب گفتی» یا «درست است، این همان… است» یا «خیلی خوب صحبت می‌کنی.»
9. خوب است حداقل هفته ای یک بار همه اعضای خانواده دورهم جمع شده و در مورد اتفاقات هفته ای که گذرانده اند، صحبت کنند، حتی موارد خیلی جزئی، مثلا آن روز که صبحانه نیمرو بود خیلی دوست داشتم.
10. قبل از ورود به مهمانی و هر محیطی، در مورد افراد حاضر اطلاعات بدهید تا کودک آمادگی مواجهه با آن ها را پیدا کند.