پسرهای مدرسه ی شهید چمران امروز یک برنامه ی مهم داشتند…
قرار بود به مناسبت شهادت سید حسن نصرالله و به امید پیروزی مقاومت، با کمک یکدیگر، رو به روی مدرسه یک موکب راه اندازی کنند.
غوغای عجیبی در مدرسه پسرانه برپا بود.
به هر کلاسی که سر میزدم مشغول انجام یک بخش از کار بودند.
گروهی از پسر ها با عمویشان مقدمات برپایی موکب را فراهم میکردند.
گروهی مسئول تهیه شربت بودند.
یک کلاس حلوای نذری آماده میکرد.
گروهی از بچه ها به دنبال سیم باند و میکروفون بودند تا اشعار حماسی پخش کنند.
در کمتر از یک ساعت همه ی نذری ها بین مردم پخش شد و شور و شوق بچه ها هر لحظه بیشتر میشد.
لبخندی روی لبانم مینشیند و به سرعت محو میشود…
کاش کودکان غزه و لبنان هم مثل کودکان مدرسه ی ما امروز خوشحال باشند…
