لجبازی و پرخاشگری / جلب توجه
نام مشاور : سرکار خانم زهرا مهدیان
پرسش
سلام من یک پسر سه سال و دوماهه دارم ک به شدت بازیگوش و شیطونه. تا حدی که تقریبا هیچ کس از پسش برنمیاد. از هیچ کس حساب نمی بره. دائم در حال خرابکاری و کارهای خطرناک و اذیت کردن من و پدرشه.با اینکه تقریبا تمام وسایل خطرناک خونه رو از جلو دستش برداشتیم باز ی چیزی برا خراب کردن پیدا میکنه کوچکتر بود تلویزیون و شکوند. بعدا ک دوباره تلویزیون خریدیم زدیم به دیوار اما الان بازم دست بردار نیست. کارهای زشت یاد گرفته دائم تف میکنه.
با محبت بهش گفتیم اینکار و نکنه. دعواش کردیم. بی محلی کردیم. هرکار کردیم تاثیری نداشته بازم به رفتارش ادامه میده. با ماشین پا و سر ما رو هدف میگیره و محکم میاد سمت ما و بالاخره یه آسیبی میزنه. هنوز همه چیز و پرت میکنه حتی تو حالتی ک اصلا مشکلی نداره و عصبانی نیست. واقعا درمونده شدیم. ممنون میشم راهنمایی بکنید.
توصیف مسئله
پسر سه سال و دوماهه شما بسیار پرانرژی است و دائما کارهایی می‌کند که همه را ناراحت می‌کند. مثلا: تف کردن، پرت کردن اشیا و … تا الان هم تذکرات شما بی‌نتیجه بوده است.
ریشۀ شیطنت پسران
- به طور کلی بچه ها به دنبال تجربه های جدید هستند. گاهی در این تجربه ها، کارهایی انجام می دهند که نمی توانند پیامدش را پیش بینی کنند. به همین خاطر، از نظر ما بزرگتر ها خرابکاری و شیطنت محسوب می شود. در کل شیطنت پسران امری طبیعی است.
- باید این نکته را هم در نظر گرفت که این آسیب‌ها تحت چه شرایطی پیش می آید. مثلا امر و نهی زیاد، کودک را لجباز می کند و در طولانی‌مدت باعث می شود کودک از هیچ کسی حرف شنوی نداشته باشد.
- کودکان وقتی بار اول کاری را انجام می‌دهند از خوبی یا بدی آن اطلاعی ندارند اما حساسیت نشان دادن والدین و بزرگترها باعث آگاه شدن او از ماهیت کارش می‌شود. همین امر قضیه را ماندگارتر می‌کند.
- کودکان در هر سنی نیاز به دیده شدن و توجه دارند وقتی والدین از طریق مثبت به آنها توجه نکنند بچه‌ها هم به دنبال روش‌های منفی برای جلب توجه می‌روند.
- داشتن حساسیت ها و ایده‌آل‌های زیاد برای خودتان کودکان را کلافه می‌کند. مثلا حساسیت به تمیزی و کثیفی، نجس و پاکی، نظم و آداب دانی و … چون سن زیر 7 سال برای این مسائل مناسب نیست و بچه‌ها واقعا درکی از آنها ندارند.
راهکارهای شیطنت پسران
- حساسیت خود را کنار بگذارید. کنار گذاشتن حساسیت به این معنی است مدام به او تذکر ندهید. مدتی اصلا کارهایش را به رویش نیاورید؛ یعنی نه ناارحت شود و نه خوشحال. کاملا معمولی.
- یکی از مهمترین کارها، تعامل بدون امرونهی با کودک است. با این کار روابط بینتان صمیمی‌تر می‌شود.
- بازی های هیجانی زیاد انجام دهید. کودک شما از انرژی بالایی برخودار است و این انرژی اگر به صورت صحیح تخلیه نشود، به شکل خرابکاری بروز پیدا می کند.
حتما به پارک و محیط‌های باز بروید و در آنجا بدوبدو، پریدن و … را انجام دهید. - نوع تغذیه نیز می تواند موثر باشد. برای این کار می توانید از یک پزشک طب سنتی مشورت بگیرید.
- با اینکه شرایط برای شما سخت است اما سعی کنید انتظارات خود را از کودک پایین بیاورید و نگاهتان را به کودک تغییر دهید، فرزند شما فقط سه سال دارد و خیلی از مسائل را نمی‌داند و باید تجربه کند تا یاد بگیرد.
- ساعات مهمانی رفتن را کاهش دهید تا هم بقیه کمتر تذکر بدهند و هم پسرتان کمتر محدود شود. به جای آن می‌توانید با دوستان فرزندتان به پارک و کوه و … بروید تا پسرتان هر بازی خواست انجام دهد.
- به فرزند خود بیشتر از قبل محبت کنید. او را ببوسید و بغل کنید. کمتر از او ایراد بگیرید و بیشتر نکات مثبتش را بازگو کنید حتی اگر کم باشد.
