روابط اجتماعی
مشاور: مریم صادق پور
پرسش:
پسرم ۴ سالشه و خجالتیه. اصلاً با غریبه ها صحبت نمی کنه و اگر باهاش حرف بزنن جواب نمیده. با بچه ها هم حرف نمیزنه ولی بازی می کنه.البته فقط با بچه های همسایه. وقتی وارد جمع جدید بشیم سمت بچه‌ها نمیره.
توصیف:
چه عواملی در برقراری رابطه اجتماعی کودکان تاثیر گذارند و چه کنیم که بچه‌ها با محیط های مختلف ارتباط بگیرند؟!
ریشه:
۱. شروع اجتماعی شدن و ارتباط برقرار کردن با دیگران از ۳ سالگی است. بنابراین کودک شما هنوز برای یادگیری این مهارت زمان دارد و هنوز نیاز به فرصت دارد.
۲. گاهی برقرار نکردن ارتباط با دیگران ناشی از کمبود اعتماد به نفس است. یکی از دلایل کمبود اعتماد به نفس این است که ما بزرگترها اجازه نمی‌دهیم کودکان کارهای شخصی و وظایفشان را انجام دهند.
۳. کم بودن ارتباطات خانواده و تجربه های اجتماعی کم باعث خجالتی شدن و ارتباط نگرفتن آن ها می شود.
۴. گاهی اصرارهای زیاد ما برای ارتباط گرفتن بچه ها باعث می‌شود فشار زیادی را متحمل شوند و استرس بیشتری را تجربه کنند.
راهکارها:
1.دورهمی های دوستانه برایش ایجاد کنید. دوستان هم سن و سال از فامیل، دوستان خانوادگی، همسایه و… برایش در نظر بگیرید و با خانواده های آنان رفت و آمد کنید تا پسرتان تجربه ی جمع های مختلف و دوستان مختلف را داشته باشد و با آن ها بازی کند. هر چقدر بچه‌ها در محیط های مختلف قرار بگیرند و خانواده اهل رفت و آمد با دیگران باشند، رشد اجتماعی بچه‌ها بهتر صورت می گیرد.
2.در خانه بیشتر با پسرتان بازی کنید. به خصوص بازی های هیجانی و حرکتی مثل پرتاب بالشت، پریدن روی تشک، گرگم به هوا و… هم چنین بازی هایی مثل خمیربازی، نمک رنگی و… با او انجام بدهید.
برای آشنایی با بازی ها و برای اینکه بدانید چه بازی های هیجانی را در خانه می توان انجام داد خوب است به کتاب الکترونیکی « قصه های آبی» و «بازی های دست ورزی با خانواده» و «هیجان بی دردسر در طبقه پنجم ساختمان» استفاده کنید.
3.از کارهایش ایراد نگیرید و حتما کارهایش را تشویق کنید. تشویق هم به شکل توصیفی باشد. یعنی کارهای روزانه ی پسرتان را هر چند هم که کوچک باشد، توصیف کنید و حس خوبی در او ایجاد کنید. این حس خوب به تدریج او را با توانایی هایش آشنا می کند و حس اعتماد به نفس و عزت نفس را در او ایجاد می کند.
4.اصلاً این موضوع را جلوی کودکتان مطرح نکنید و از خجالتی بودن او نه جلوی دیگران و نه جلوی خودش صحبتی نکنید.
5.با توجه به سن پسرتان که هنوز زمان کافی برای یادگیری ارتباطات با دیگران را دارد، به او برای برقراری ارتباط با دیگران اصرار نکنید.
6.پسر شما در این سن برای ارتباط گیری نیاز به کمک دارد. به این شکل که مترجم حرف های او برای دیگران و از طرف دیگر حرف های دیگران برای او باشید.
7.راجع به دوستانش با او صحبت کنید: اینکه دوست دارد چه جور دوستی داشته باشد و…
8.اجازه دهید کارهای شخصی اش را خودش انجام دهد و در مواردی که خودش توانا است کارهایش را برایش انجام ندهید. با سرویس دهی زیاد به بچه‌ها، استقلال لازم را به دست نمی آورند و در نتیجه نمی‌توانند به صورت مستقل با بقیه ارتباط بگیرند.
9.امر و نهی و تذکراتی که در طول روز به پسرتان می دهید را شناسایی کرده و آن ها را به تدریج کم و حذف کنید. توصیه های بهداشتی، توصیه های مراقبتی و…فرصت جسارت و آزمون و خطا را از بچه‌ها می گیرد و در نتیجه به خودشان جسارت برقراری ارتباط با دیگران را هم نمی دهند.
