لجبازی و پرخاشگری
نام مشاور: سرکار خانم فاطمه فیض آبادی
پرسش
پسرم سه سال و پنج ماهش هست، تا دوسالگی خیلی خنده رو و خوش اخلاق بود اما به بعد خیلی عصبی و تند خو شده، علاقه زیادی به کشتی گرفتن و نشون دادن قدرت خودش داره، همش میگه من قوی ام و من بزرگترم. البته خودم قبل دوسالگی بهش میگفتم پسر شجاع و قوی مامان. قهرمان مامان و … ولی نمی‌دونستم اینقدر باورش میشه. خیلی هم ماشاالله جثه قوی ای داره نسبت به هم سن و سالاش. کتک میزنه و همه وسایلش رو باهم تصادف میده و میشکنه. البته وقتی دو سال و هشت ماهش بود پسر دومم دنیا اومد ومن یک مقدار ازش فاصله گرفتم. نمیدونم چیکار کنم. متاسفانه روش حساس شدم و خیلی اذیتم میکنه. ممنون میشم کمکم کنید.
توصیف مسئله
شما میخواهید راهکارهای کاهش پرخاشگری کودکتان را پیدا کنید.
ریشۀ پرخاشگری
- معمولا به دنیا آمدن فرزند کوچکتر باعث میشود که فرزند بزرگتر احساس کمبود توجه کند.
- یکی از راه های جلب توجه برای کودکان، پرخاشگری است.
- کودکان در این سن به دلیل ناتوانی در بروز احساساتشان، معمولا با پرخاشگری منظورشان را به بزرگترها می رسانند.
- گاهی تعاریف زیاد ما بزرگترها باعث ایجاد اعتماد به نفس کاذب در کودکان می شود.
- برطرف نشدن و یا نادیده گرفتن نیازهای کودکان، باعث ایجاد روحیه ی پرخاشگری در آنها می شود.
- فراهم نبودن شرایط برای تخلیه انرژی در کودکان زمینه ای است برای بروز پرخاشگری در آنها.
راهکارهای کاهش پرخاشگری
- فرزندتان را بیشتر در آغوش بگیرید؛ روزانه زمانی را برای بوسیدن و محبت کلامی و لمسی به او اختصاص دهید (خیلی خوبه که خدا تو رو به ما داد/خیلی خوبه که شما پسر بزرگتر ما هستی/خیلی دوستت دارم چون تو تنها (اسم فرزند) زندگی ما هستی)
- در صورت تقابل با او، عصبانيت وضعيت بدتری پیدا مي کند.
از سرزنش کردن و دعوا کردن به خصوص در مورد تعامل او با فرزند کوچکترتان، جدا بپرهیزید و در این موقعیتها از راه تغافل و چشم پوشی با او رفتار کنید. - سعی کنید در تقویت بروز احساسش کمکش کنید (فکر کنم الان انقدر عصبانی هستی که دوست داری داد بزنی/فکر میکنم از چیزی ناراحتی)
و مدام احساساتش را ترجمه کنید (فکرکنم الان دوست داشتی برادرت نبود تا باهم بیشتر بازی کنیم/فکر میکنم الان دلت میخواست که با بابا می رفتی بیرون/فکرکنم دلت میخواد باهم توپ بازی کنیم)
کتاب به بچه ها گفتن و از بچه ها شنیدن راهنمای خوبی برای والدین در این زمینه است. - از فرزندتان تعریف کنید صرفا به خاطر بودنش در زندگی شما (چه خوب که هستی/چه خوب که فرزند بزرگ ما هستی/چه خوب که خدا تو رو به ما داده) تا حس کند که وجودش در زندگی شما مهم است.
- به درخواستهایش هم زود جواب دهید. ما گاهی اوقات مشغولیت هایی داریم و وقتی کودکان ما را صدا می کنند و درخواستی دارند، دیر جواب می دهیم و باعث عصبانیت آنها می شویم.
- زمانی از روز را صرف بازی های مختلف هیجانی با فرزندتان کنید مثل گرگم به هوا، بپر بپر، پرتاب توپ و… تا انرژی نهفته اش تخلیه شود.
- از الفاظی مثل قهرمان و مشابه آن کمتر استفاده کنید. گاهی اوقات سر و کار داشتن بچه‌ها با انیمیشن ها، بازیهای جنگی و چیزهایی که مناسب سنشان نیست، آنها را دچار هیجان های زیاد می‌کند.
