ترس غیرمعمول

توصیف:

پسر شما گاهی از چیزهای معمولی می‌ترسد و گاهی هم علی رغم تذکرات شما وسط خیابان می‌رود یا … .

ریشه:

1.ممکن است ترس در بیان کودکان حاوی پیغام هایی متفاوت با آنچه که بزرگسالان می‌پندارند باشد. رفتاری که به نظر ما دوگانه می آید در واقع در هرکدام از شرایط دلیل خاص دارد ، فارغ از آنچه که کلیشه های بزرگسالانه مان به ما میگوید.
2.احساسات بچه ها متغیر و سیال است؛ انها ممکن است یک لحظه از یک چیز معمولی بترسند و لحظه دیگر یک کار خطرناک انجام دهند. بنابراین ملاک احساس بچه به کارهای مختلف است نه نظر ما.
3. حساسیت نشان دادن و تذکرات زیاد باعث شده است کودک آگاهانه کارهایی انجام دهد که خطرناک تلقی شود.
4. به طور کلی بچه‌ها به خودی خود خطرپذیر هستند و درکی از خطر ندارند. این یکی از ویژگی‌های اصلی و مهم برای بچه‌هاست. تذکرات و امر و نهی‌های ما بزرگترها باعث می‌شود این ویژگی خوب کم کم از بین برود.
5.بچه های همسن فرزند شما وابستگی های خاصی به والدین دارند که فقط اقتضای سن آنهاست و باید حتما به آن توجه شود؛ مثلا نیاز به خوابیدن درکنار والدین، نیاز به حضور والدین در کنارشان در اکثر اوقات و… . علاوه بر آن نیاز دارند که به آنها اعتماد به نفس داده شود و در مواقع مورد نیاز تشویق شوند وکارشان مورد توجه قرار گیرد.

راهکارها:

1.حتما درطول روز حدود2 تا 3 ساعت با او بازی کنید و حتما بازی های هیجانی مانند آب بازی، پریدن، دویدن، پرت کردن، ضربه زدن به بالش، سر و صدا با وسایل مختلف و… انجام دهید.
زبان کودکان بازی است . شما با بازی با او به او عملا می‌فهمانید که چه قدر برایتان مهم است و دوستش دارید.

2.وقتی کارهایی را بدون ترس انجام می‌دهد که خطر ساز است ، می خواهد مورد توجه قرار گیرد. پس لطفا حتما به کارهای مختلف او توجه نشان دهید و تشویقش کنید و با یک توصیف متوجهش کنید که اورا دیده اید. مثلا: چه قدر خوب توپ رو تو سبد انداختی ، آفرین! یا داری ازمبل میپری رو بالش ها آفرین!

3.به هیچ وجه حساسیت خود را نسبت به ترسیدن یا نترسیدنش بروز ندهید و صریح برایش بیان نکنید. این کار شما ، کارهای اورا تثبیت خواهد کرد.
همینطور اصلا نسبت به عواقب کارش او را نترسانید و حساسش نکنید. یکی از دلایلی که کارهایی نظیر: پریدن وسط خیابان و … را انجام می‌دهد همین تذکرات شماست.

4.حتمادرطول روز او را در آغوش بگیرید ، ببوسید و به او بگویید که چه قدر دوستش دارید.

5.وقتی بعد از شنیدن صدایی بلند گفت: میترسم. بدون اشاره کردن به آن صدا، شما از خودتان صداهای عجیب غریب در بیاورید و او را به این بازی دعوت کنید و باهم بخندید. یا در طول روز با اعضای خانواده بازی های صدادار انجام دهید.مثلا پدر به اتاق برود. و صدای حیوان های مختلف را در بیاورد.شما و کودک دنبال پدر بگردید و حدس بزنید صدای چه حیوانی را می شنوید.

6.سعی کنید بازی‌های خطرپذیر را در برنامه داشته باشید. مثل: بالا رفتن از یک بلندی معقول و پریدن، کشتی با پدر، پرتاب توپ کاغذی و … .