توصیف

پسر شما گاهی از چیزهای معمولی می‌ترسد و گاهی هم علی رغم تذکرات شما وسط خیابان می‌رود یا … .

ریشۀ ترس از صدا

• ممکن است ترس در بیان کودکان حاوی پیغام‌هایی متفاوت با آنچه که بزرگسالان می‌پندارند باشد. رفتاری که به نظر ما دوگانه می‌آید در واقع در هر کدام از شرایط دلیل خاص دارد، فارغ از آنچه که کلیشه‌های بزرگسالانه‌مان به ما می‌گوید.
• احساسات بچه‌ها متغیر و سیال است؛ آنها ممکن است یک لحظه از یک چیز معمولی بترسند و لحظه دیگر یک کار خطرناک انجام دهند. بنابراین ملاک احساس بچه به کارهای مختلف است نه نظر ما.
•  حساسیت نشان دادن و تذکرات زیاد باعث شده است کودک آگاهانه کارهایی انجام دهد که خطرناک تلقی شود.
•  به طور کلی بچه‌ها به خودی خود خطرپذیر هستند و درکی از خطر ندارند. این یکی از ویژگی‌های اصلی و مهم برای بچه‌هاست. تذکرات و امر و نهی‌های ما بزرگترها باعث می‌شود این ویژگی خوب کم کم از بین برود.
• بچه‌های همسن فرزند شما وابستگی‌های خاصی به والدین دارند که فقط اقتضای سن آنهاست و باید حتما به آن توجه شود؛ مثلا نیاز به خوابیدن درکنار والدین، نیاز به حضور والدین در کنارشان در اکثر اوقات و… . علاوه بر آن نیاز دارند که به آنها اعتماد به نفس داده شود و در مواقع مورد نیاز تشویق شوند و کارشان مورد توجه قرار گیرد.

راهکارهای مقابله با ترس از صدا

1. حتما درطول روز حدود 2 تا 3 ساعت با او بازی کنید و حتما بازی‌های هیجانی مانند آب بازی، پریدن، دویدن، پرت کردن، ضربه زدن به بالش، سر و صدا با وسایل مختلف و… انجام دهید.
   زبان کودکان بازی است. شما با بازی با او به او عملاً می‌فهمانید که چه قدر برایتان مهم است و دوستش دارید.
2. وقتی کارهایی را بدون ترس انجام می‌دهد که خطر ساز است، می خواهد مورد توجه قرار گیرد. پس لطفا حتما به کارهای مختلفش توجه نشان دهید و  او را تشویق کنید و با یک توصیف متوجهش کنید که او را دیده اید. مثلاً: «چه قدر خوب توپ رو تو سبد بندازی، آفرین!» یا «داری ازمبل می‌پری رو بالش‌ها آفرین!»
3. به هیچ وجه حساسیت خود را نسبت به ترسیدن یا نترسیدنش بروز ندهید و صریح برایش بیان نکنید. این کار شما، کارهای او را تثبیت خواهد کرد.
   همینطور اصلا نسبت به عواقب کارش او را نترسانید و حساسش نکنید. یکی از دلایلی که کارهایی نظیر: پریدن وسط خیابان و … را انجام می‌دهد همین تذکرات شماست.
4. حتما در طول روز او را در آغوش بگیرید. تا می‌توانید محبت کنید. ببوسید و به او بگویید که چه قدر دوستش دارید.
5. وقتی بعد از شنیدن صدایی بلند گفت: «می‌ترسم.» بدون اشاره کردن به ترسش از صدا، شما از خودتان صداهای عجیب غریب در بیاورید و او را به این بازی دعوت کنید و باهم بخندید. یا در طول روز با اعضای خانواده بازی‌های صدادار انجام دهید.مثلا پدر به اتاق برود. و صدای حیوان‌های مختلف را در بیاورد. شما و کودک دنبال پدر بگردید و حدس بزنید صدای چه حیوانی را می‌شنوید.
6. سعی کنید بازی‌های خطرپذیر را در برنامه داشته باشید. مثل: بالا رفتن از یک بلندی معقول و پریدن، کشتی با پدر، پرتاب توپ کاغذی و … .