لجبازی و پرخاشگری
نام مشاور : سرکار خانم حبیب پور
پرسش
پسرم دو ساله بعداز تعطیلات عید خیلی رفتارش بد شده دیگه حالت عادی نداره وقتی از بیرون میاییم خونه خیلی گریه میکنه وکلا هم حواسش پرت چیز دیگه نمیشه مرتب گریه میکنه.
خیلی بهانه گیری میکنه واسه چیزهای که بهش ربط نداره گریه میکنه مثلا رختخواب ها را جمع کنیم یا کدوم اتاق پهن کنیم.
توصیف مسئله
شما می خواهید بدانید با پسر دوساله تان که بعد از تعطیلات عید بهانه گیر شده، چگونه رفتار کنید؟
ریشۀ بهانه کردن کودکان
- کودک دو ساله مهارت های کلامی و بیانی اش کامل نشده؛ لذا خیلی از مواقع نمیتواند منظورش را درست به ما برساند پس عصبی میشود و به هم می ریزد. یا خواسته هایش را با گریه، پرت کردن و جیغ زدن و … مطرح می کند.
- گاهی اوقات عدم شناخت کافی از ویژگی‌های هردورۀ رشدی کودک موجب می شود برخی رفتارهای کودک برایمان عجیب و غیرعادی به نظر بیاید. ریشۀ بهانه کردن کودکان هم همین می‌تواند باشد.
- ریشۀ سخت شدن بچه ها را در خیلی از موارد می توان در امر و نهی کودک، توضیح کارهای خوب و بد برای کودک، اصرار به آداب دانی دانست.
- گاهی والدین زاویۀ دیدشان نسبت به مسائل در حد سن و سال خودشان است و نمی‌توانند با دوربین کودک خود به مسائل نگاه کنند. از این رو خیلی از خواسته ها و کارهای کودک به نظرشان بیهوده به نظر می‌آید.
- کمبود بسترهای سرگرم کننده و بازی مناسب، باعث می شود کودک بخواهد با چیزهای دیگری خودش را سرگرم و به نحوی با خانواده تعامل کند.
راهکارهای بهانه کردن کودکان
- در ابتدای امر به این توجه کنید که کودکان در این سن بهانه گیری های مختلفی را بروز می دهند. گاهی به دلیل از شیر گرفتن، گاهی به دلیل تغییر شرایط خانه و خانواده، فرزند دوم و… بنابراین این رفتار ها را طبیعی بدانید.
- در طول روز چندین بار پسرتان را در آغوش بگیرید و نوازش کنید. بیان احساسات و محبت بسیاری از اختلال‌های رفتاری در کودکان را کاهش می‌دهد.
- یادتان باشد که یکی از راه‌های ابراز محبت به کودک، هم‌بازی شدن با اوست.
- بازی های دو سالگی، بازی هایی بسیار ساده و بی قاعده هستند. حتما این بازی ها را که شامل آب بازی، رنگ بازی آزادانه در حمام، حیاط و… بدون هدف هستند. در برنامه روزانه‌تان داشته باشید و توجه کنید کودک شما در سنی نیست که مستقلاً بازی کند حتما حتما به حضور شما به عنوان هم‌بازی نیاز دارد.
- کودکان در این سن مفهوم صبر و انتظار برایشان بسیار نامانوس است. پس سعی کنید علایق و نیازها را بشناسید و به سرعت آنها را برطرف کنید.
- بیشتر درخواست های کودک را پاسخ دهید. اگر می گوید: «امشب تو فلان اتاق بخوابیم و…» با او موافقت کنید و همۀ درخواست هایش را کودکانه و بازی ببینید.
- سعی کنید به حرفایش گوش کنید و مترجم احساسش باشید. می‌توانید با سوال‌های جزئی و کوتاه اینکار را انجام دهید. مثلا «میخوای میوه بخوریم؟ داخل اتاق بخوریم؟»
- کودک را آزاد بگذارید و به او اجازه ی تجربه های مختلف را تا جایی که برای خودش یا دیگران آسیب نداشته باشد، بدهید.
- از امر و نهی به پسرتان به طور جدی خودداری کنید. خصوصاً در زمینه‌های بهداشتی و آداب دانی.
