پسرم همش به من می چسبه

توصیف:

مسئله شما وابستگی زیاد فرزندتان به شماست که در هر شرایطی هست و شما را ناراحت کرده است.

ریشه:

1.گاهی خستگی های جسمی و روحی مادر باعث می شود، نیاز های طبیعی کودک را یک مساله ببینیم. کودک با دیدن خستگی‌ها و واکنش های شما بیشتر نگران می‌شود و بیشتر به مادر می‌چسبد.
2.وابستگی در این سن امری طبیعی است. او هنوز یاد نگرفته به تنهایی بازی کند و تمام دنیایش را مادر می داند. برای مستقل شدن به زمان و همراهی و صبوری شما نیاز دارد.
3. کودک شما نیاز زیادی به توجه و دیده شدن از سوی شما دارد. یکی از ریشه های این رفتارهایش همین نیاز است.
4.اضطراب در کودک، خود را به شکل‌های مختلفی نشان می‌دهد یکی از آنها شصت خوردن است. به نظر می‌رسد این تقاضای توجه و منع مستقیم و خستگی روحی و جسمی از جانب شما سبب اضطراب او شده است.

راهکارها:

1.زمان هایی در هفته را برای خودتان خالی کنید. پسرتان را نزد پدر، مادر بزرگ و یا یکی از نزدیکان بگذارید و در آن زمان کارهایی که علاقه دارید را انجام دهید.

2.حتما زمانی را به ورزش اختصاص دهید.

3.توقع خود را از کودک پایین بیاورید. او نیاز به هم بازی دارد و هنوز نمی تواند خودش به تنهایی زمان زیادی بازی کند.

4.. با او هم بازی شوید، بگذارید این احساس در او که شما از بازی کردن با او ناراحت هستید، از بین برود. بعد از مدتی بازی را شروع کنید. و در حین بازی به او بگویید که مثلا تا شما این ماشین هارو ببری تو پارکینگ، من برم فلان کار رو انجام بدم و بیام. به مرور این زمان ها را زیاد کنید.

5.در خانه بستر ثابت بازی مثل استخر توپ، خانه چادری یا قلعه با بالشت و پتو فراهم کنید.

6.محبت کلامی و عملی را بیشتر به او ابراز کنید. در روز چندین بار، او را در آغوش بگیرید و بگویید که چقدر دوستش دارید.

7.کارگاه مادر و کودک برای این سن خوب است به شرطی که اصرار به جدا شدن او از خودتان نداشته باشید. احساسش را درک کنید.
اما مهد کودک برای چهارسالگی به بعد توصیه می شود.

8.اصلا به طور مستقیم نسبت به رفتارهایش(انگشت خوردن، تقاضای بازی و…) حساسیت نشان ندهید.