پرخاشگری بعد شکست

توصیف:

کودک بعد از شکست خوردن، پرخاشگر میشود و نق میزند، با او باید چگونه برخورد کرد؟

ریشه:

۱_هر آدمی از شکست، ناراحت میشود و شکست خوردن در هر سنی صورت میگیرد. افراد متناسب با ویژگی ها و شرایط سنی، هنگام شکست خوردن، رفتاری را از خود بروز میدهند. پس گریه کردن، عصبانی شدن، داد زدن، تا حدودی طبیعی است.
۲_ برخی از والدین هنگام شکست فرزندشان، بشدت درگیر میشوند و سریع مداخله میکنند و سریع از شکست جلوگیری کنند. دائما با حمایت های زیاد مسئولیت را از روی کودک برمبدارند و روی محیط میگذارند. مثلاً: هنگام زمین خوردن کودک، زمین را میزنند یا با بچه های دیگر دعوا می‌کنند.
۳_ برخی از والدین هم کلا همدلی نمی کنند و کودک وقتی زمین میخورد، بدون توجه به شکست، او را به حال خودش واگذار می کنند . مثلاً: به کودک میگویند: پاشو خرس گنده!!! وای چیزی نشده الکی گریه می‌کنی!!!
۴_ هنگامیکه خانواده ها چارچوب های فراوان دارند، کودک در این خانواده انعطاف کمتری دارد. خیلی سخت با مسائل روزمره، بخصوص شکست هایشان کنار می آیند.
۵_ برخی از والدین، اطلاعات زیادی به کودک میدهند و نوع مکالمه و گفتگو و فضای خانواده، متناسب با سن کودک نمی باشد، این امر باعث می‌شود، کودک در مواجه با شکست، پرخاشگری کند.

راهکارها:

1.مهم ترین نکته در این موضوع، همدلی و همراهی کردن با کودک است. والدین باید علاوه بر حمایت و پشتیبانی از فرزندشان، توانایی او در مواجه با مشکلات را تقویت کنند و این امر صورت نمیگیرند مگر اینکه والدین به توانایی های فرزند خود اعتماد داشته باشند و آن را تقویت کنند.
پیشنهاد میکنم؛ کتاب به بچه ها گفتن را مطالعه کنید:

#فایل_پی_دی_اف
#به_بچه_ها_گفتن

2.به فرزند خود مسئولیت های متناسب با سن او بدهید و به او اعتماد داشته باشید که به بهترین شکل آن را انجام میدهد.

3.چارچوب ها و خط قرمز های خود را روی یک کاغذ یادداشت کنید، تلاش کنید در هفته، یکی از آنها را حذف کنید. مثلاً: آداب اجتماعی، نجس و پاکی، تمیزی کودک، تمیزی خانه، سلام کردن…
چه مقدار در طول روز به فرزند خود میگویید: اینکار را بکن؟ این کار را نکن؟
می توانید این کارگاه را مشاهده کنید:
https://kachi.chamraniha.com/product/workshop-mental-format/

#کارگاه_مجازی #قالب_های_ذهنی

4.به فرزند خود بسیار محبت کنید، او را در آغوش بگیرید، زیاد ببوسید، ویژگی های خوب او را بیان کنید.

5.بستر های گوناگون فعالیت برای فرزند خود فراهم کنید، اجازه خلاقیت و مهارت آموزی به او بدهید. مثلاً: درست کردن برخی از وسایل مورد نیاز خانه، با وسایل بازیافتی
و از این وسایل استفاده کنید و خوشحالی خود را ابراز کنید.

6.یک نکته مهم دیگر اینکه، کودکان باید یاد بگیرند احساسات خود را بروز دهند. وقتی از یک موضوع ناراحت است، آن را بیان کند و یا وقتی خوشحال هست، آن را بیان کند.
مثلاً: نقاشی من خراب شد و من الان خیلی ناراحت هستم!!
در این مواقع والدین باید با او صحبت کنند و همراه هم راهکار خوبی برای حل آن داشته باشند.
مادر: عزیزم ناراحت هستی!! واقعا متاسفم!! چقدر حیف شد، خب حالا بنظرت چیکار کنیم؟! بنظرت چجوری میشه این نقاشی را اون طوری که شما دوست داری، درست کنیم؟!!

7.کودک تا هفت سالگی، نیاز شدید به بازی کردن دارد و دنیا و اطراف آن را در قالب بازی میبیند. حتی کارهای جدی، مثل: غذا خوردن، لباس پوشیدن.
این امر برای کودک بسیار مفید است، به همین جهت والدین باید متناسب با سن او، گفتگو داشته باشند و از دادن اطلاعات به کودک پرهیز کنند. بلکه با او کودکانه صحبت کنند و تخیل او را پرورش دهند.