وقفه در حرف زدن
مشاور: زهرا شاه حسینی
پرسش:
من یک پسر ۲سال و یک ماهه دارم که حدود یکسالگی کلماتی رو بر زبان می اورد مثل
مامان، بابا، قارقار، نه، اره
اما بعد از مدتی تکلمش قطع شد.
الان هرچه میخواهد با گرفتن دست من و بردن به سمت مقصودش، به خواسته اش میرسد.
هوش خوبی هم دارد. پازل هایش را خوب میچیند. مسیر منزل تا پارک را بلد است. حتی میداند هر شعری مربوط به کدام صفحه از کدام کتابش هست و حرف های ما را هم متوجه میشود. اما خودش هیچ چیزی نمیگوید
توصیف:
آیا در صورتی که در روند حرف زدن پسری ۲ ساله وقفه ایجاد شود، جای نگرانی است؟ میزان انتظار ما از پسر ۲ ساله برای حرف زدن چقدر باید باشد؟
ریشه:
○ بالاتر بودن سطح انتظار والدین از سن کودک اصلی ترین ریشه است.
○ تمرکز خیلی زیاد والدین روی کودک در سن زیر ۷ و به خصوص زیر ۵، باعث ایجاد حساسیت بالا در والدین و به دنبال آن، انتقال این حساسیت به میزان چند بار در روز به کودک است.
○ قرار گرفتن مادران در معرض آگاهی های زیاد از طرف فضای رسانه ای باعث نگرانی ها و مشکلات زیادی در مادران و به دنبال آن، کودکان شده است.
○ فضای موجود جامعه از کودکانی که جلوتر از سنشان هستند، استقبال میکند. رده بندی سنی درست نیست، کتاب ها، اسباب بازی ها و وسایل سرگرم کننده پیچیده برای رده سنی پایین تعیین شده است. این فضا برای کودکان و خانواده ها آسیب زاست. مثل جورچین ها و بازی های فکری کارتی و …
○ حرف زدن های منطقی و زیاد با کودک، پاسخ های مفصل به پرسش های او و دیدن تلویزیون و برنامه های بزرگسال توسط او، دایره اطلاعات کودک را اضافه کرده و ذهن کودک توان تجزیه تحلیل این حجم از اطلاعات را ندارد.
بلد بودن مسیر پارک توسط کودک، نشان میدهد دایره اطلاعات او را افزایش داده ایم.
راهکارها:
1.توجه نکردن و حساسیت نشان ندادن به جزییات رفتاری و کارهایی مانند حرف زدن در کودک را جدی بگیرید.
اصلا نگران نباشید، او دوباره حرف خواهد زد.
به جای اصرار روی حرف زدن با او، بدون نگرانی، با کلمات ساده با او صحبت کنید.
2.خارج کردن پازل و بازی های فکری از دسترس کودک به مرور
3.انجام دادن بازی های آزادانه مانند آردبازی، گل بازی، خمیربازی، خاک بازی، شن بازی و…
4.پیشنهاد دادن کارهای عجیب و غریب و همراهی با کودک مانند خط خطی روی رول کاغذ به همراه شعر خواندن، پاره کردن کاغذ و ریختن آن روی سر، رنگ بازی در حمام، آب پاشیدن به همدیگر و…
5.آگاهی ندادن به کودک تا حد ممکن و دادن پاسخ های ساده به سوالاتش با به کار بردن کلمات ساده و قابل فهم.
مثلا در جواب سوالش از او بپرسیم: تو چی فکر میکنی؟
6.به یاد داشته باشید که سن زیر ۷ فرصت رها بودن، بازی کردن و تجربه های مختلف است و چیزی نباید این فرصت را از کودکمان بگیرد. از دست رفتن این فرصت ها، تبعات جبران ناپذیری برای کودک به همراه دارد.
