لجبازی کودک

توصیف:

در واکنش به بچه‌ای که رفتارهایی نظیر لجبازی و یکدندگی دارد چه کار باید کرد؟

ریشه:

1.خیلی از ما تصور می کنیم داریم به بچه ها آزادی می‌دهیم، به دلشان راه می‌آییم و خیلی مفاهیم مشابه دیگر.
ولی باید ببینیم آیا واقعا آزادی می دهیم؟ اگر برای بچه ای خیلی زیاد اسباب بازی بخریم چون دوست دارد آیا این نشانه آزادی دادن است؟ یا اینکه بچه را درگیر زیاده خواهی های بزرگسالانه کردیم و بچه تنوع طلب شده و ماهم اتفاقا دوست داریم دایره امکاناتش رو از جمله اسباب بازی، لباس و … اضافه و گسترده کنیم.این مهم است که الان نیاز بچه چیست و چقدر نیاز کاذب برایش ایجاد کردیم.
برای همین بچه ای که فرمودید چقدر وسایل دست ورزی در اختیارش هست؟ چیزهایی مثل گل، خمیر رنگی، نمک رنگی، رنگ انگشتی، رول کاغذ و … و چقدر این وسایل مستمر در دسترسش قرار می گیرد؟
نیاز بچه های این سنی بازی است. فقط و فقط بازی. بازیهایی که دوست دارند و از آن لذت میبرند و به رشدشان هم کمک می‌کند.
باید ببینیم در هفته چند بار این کودک ۳ ساله با آب و خاک و … سر و کار دارد.
2. نکته مهم همینجاست که اشاره کردید جاهایی که لازم است جدیت را هم دارند. ما فکر می کنیم لازم است ولی آیا بچه به این جدیت در ۳ سالگی احتیاج دارد؟ اصلا این جدیت کجاها بروز پیدا می کند؟
اصولا ما این تذکرهارو روزی چند بار به هر بچه ای میدهیم:
بپا نیفتی، دستت رو بشور بعد غذا بخور، صبر کن خوب بشورمت بعد برو بیرون، دستشویی رو کثیف کردی،مسواک بزن، درست غذا بخور، نپر، ندو، نزن و …
اینها فقط گوشه ای از چیزهاییست که ما به بچه ها میگوییم و این یعنی در طول روز تمام صحبتمون بر مبنای تذکر دادن است.
3.بچه ای که لجبازی زیادی دارد قطعا زیاد بکن نکن می‌شود. و یک نمود لجبازیش مقاومت در حمام رفتن است. معمولا این بچه ها والدین مقاوم و سرسختی هم دارند. یعنی خود آنها هم راحت حرف قبول نمی کنند و به اصطلاح برای هر چیزی می جنگند.
4. قالب‌های ذهنی یعنی چارچوب هایی که ما برای خودمان در زندگی داریم و به آنها اهمیت می‌دهیم. خیلی از این ها در ارتباط با بچه ها، مانع کودکی کردن آنها می‌شود؛ در نتیجه بچه ها این ناراحتی را به نحوی نشان میدهند.
5. حساسیت نشان دادن و مقابله مستقیم، کودک را نسبت به رفتارش اگاه کرده و باعث بدتر شدن شرایط می‌شود.

راهکارها:

1.برای اینکه ببینیم چقدر به بچه ها آزادی می‌دهیم و در مقابلش چقدر تذکر، باید رفتارهایمان را در طول روز مشاهده و ثبت کنیم.

2.بهتر است نسبت به کودک نرمش نشان داده و حتی الامکان با دلش راه بیایید. سعی کنید کمتر به او نه بگویید.
هر قدر سرسختی کمتری نسبت به کودک نشان دهید کودک هم نرم تر خواهد شد. باید با بچه بچگی کرد و از تذکرها کم کرد تا به مرور لجبازیش کمتر بشود.

3.سعی کنید چارچوب های ذهنی را که مانع کودکی کردن فرزندتان است را بشکنید. مواردی مثل: تمیز و مرتب بودن همیشگی منزل، تناسب رنگ لباس ها، اصرار بر جمع کردن اسباب بازی ها توسط کودک، ساعت خواب یا …

4.مطالعه کتاب به بچه ها گفتن از بچه ها شنیدن را به شما توصیه میکنیم.

5.با اینکه در ان لحظه کار سختی است اما سعی کنید نسبت به رفتارش اصلا واکنش نشان ندهید. جملاتی مثل: چرا این قدر لجبازی، همین الان باید بری حموم، داد نزن یا … کار را بدتر می‌کند.