نماز خواندن چمرانی ها
«چه کار کنیم تا بچهها نماز خوان شوند؟ کدام روش را در پیش بگیریم تا بچهها از نماز فراری نباشند؟ چه اقداماتی انجام دهیم تا دختر/پسرمان در نماز کوتاهی نکند؟»
امروزه، این جنس از مسائل دغدغۀ خانوادههای مذهبی و مدارس اسلامی شده است. ما برای پیدا کردن مسیر، به زندگی خودمان نگاه کردیم. به عنوان کودک و نوجوان، خودمان نماز خواندن را بخشی از فرهنگ و زندگیمان دانستیم؛ یعنی با نماز خواندن مثل این سبک از لباس پوشیدن و آداب معاشرت و… برخورد کردیم.
در همین راستا، سعی کردیم به جای اینکه نماز را از زندگی روزمره جدا کنیم، به روتین روزانه تبدیلش کردیم. هرکس در اینجا روزانه یک سری فعالیت انجام میدهد مثلا؛ صبحانه میخورد، سر کلاس میرود، مسئولیت دارد، درس میخواند، میان وعده میخورده و نماز هم میخواند. در واقع نماز را در دل زندگی روزمره جا کردهایم.
جایگاه نمازخانه و امام جماعت در چمرانی ها کجاست؟
در چمرانی ها، نمازخانه وجود ندارد. نمازخانه، همان کلاسی است که بچهها در آن درس میخوانند و دوستش دارند.
در چمرانی ها، امام جماعت وجود ندارد. امام جماعت، همان معلمی است که بچهها دوستش دارند و نقش پدر را برای بچهها ایفا میکند.
این روش به بچهها نشان میدهد که نماز خواندن هم بخشی از زندگی و آداب ماست و رفته رفته با این کار خو میگیرند.
نماز خواندن اجباری است؟
ممکن است هر بچهای به هر دلیلی دلش نخواهد نماز بخواند. هیچ اجباری برای این کار وجود ندارد. ما در مدرسه پسرانه، از دوم دبستان این روش را شروع میکنیم. یک روز در هفته هم ممکن است بخاطر دغدغه و مسئولیت، دسته جمعی در کلاسی جمع شویم و همگی به جماعت نماز بخوانیم. این کار به صورت آزادانه انجام میشود و کسی به اجبار و زور، نماز نمیخواند.
نماز جماعت با همین تدبیر معماری وحدتگرا اجرا میشود. این برنامه درسی وحدتگرا در چمران، حل شده است و دیگر هیچ نگرانی بابت این موضوع نداریم.