حرف نشنوی کودک

توصیف:

کودکتان از شما حرف‌شنوی ندارد و بعد از تذکرات شما سریع به طبقه مادربزرگ و پدربزرگش می‌رود.

ریشه:

1. امر و نهی های زیاد والدین، بعد از مدتی باعث می شود دیگر کودک حرف شنوی نداشته باشد و از روی لجبازی کارهایی دقیقا عکس آن چیزی که ما به او می گوییم را انجام دهد.
2.کودک به دنبال توجه طلبی و نقطه امن است برای همین موقع دعوا کردن یا تذکرات شما جایی می‌رود که این امنیت را پیدا کند.
3.یک بچه 2.5ساله درکی از خطا ندارد و هنوز خیلی کوچک است. او در حال تجربه کردن است ولی تذکرات ما بزرگترها باعث حساس شدن و لجبازی او می‌شود. یعنی زمانی که این کار را می‌کند خودش به اشتباه بودن کارش آگاه نیست و ممکن است دیگر هم تکرار نکند اما با تذکرات شما، به این کارش آگاه شده و هر بار تکرار می‌کند.
4. انتظارات بالا از یک کودک 2.5 ساله باعث ناراحتی خود ما و اذیت شدن او می‌شود.

راهکارها:

1.جملات دستوری و امر و نهی را از ادبیات خود حذف کنید. مگر اینکه خطری کودک را تهدید کند.

2.به نیاز های او به موقع پاسخ دهید. کودک زیر 4 سال اکثر نیازهایش واجب حقیقی هستند بنابراین خیلی نباید او را متظر گذاشت به خصوص که الان دخترتان شرایط خاص دارد.

3.اگر امکان برآوردن یک نیاز کودک را ندارید، به او مستقیما نه نگویید. مثلا اگر میخواهد شب به پارک برود و شما نمی‌توانید او را به پارک ببرید، بگویید: “منم خیلی دوست داشتم الان بریم پارک، می خوای خودمون اینجا یه پارک درست کنیم؟” به عبارت دیگر اول احساس کودک را درک کنید و بعد راه حل جایگزین ارائه دهید. چند پتو و بالشت بیاورید و با کمک مبل هایتان یک سرسره بسازید.

4.توقع تان را از دخترتان پایین بیاورید. او در این سن، درکی از خوبی و بدی کارها ندارد. به جای تذکر دادن و سرزنش کردن، او را درک کنید و با او متناسب با سنش رفتار کنید.

5.برای فرزندتان زمان بگذارید و به او محبت کنید و با او بازی کنید. بازی های هیجانی، قصه، دست ورزی ، نقاشی و …