حس مالکیت

توصیف:

فرزند شما تنقلاتش را با کسی تقسیم نمی‌کند. شما باور دارید او خساست به خرج می‌دهد.

ریشه:

1.معمولا در کودکان این رفتار ها مشاهده می شود چرا که یکی از ویژگی های سنین دو تا چهارسالگی است. مالکیت خوراکی ها، اسباب بازی ها، لباس ها و حتی وسایل پدر و مادر.
2.گاهی حساسیت های والدین و شوخی های اطرافیان باعث می شود این ویژگی در کودک بارز تر و حاد تر شود.
مثلا وقتی مادر روی یک شکلات حساس باشد وقتی کودک یکی از آنها را به دست می آورد، دیگر نمی خواهد به هیچ وجه از دست بدهد چرا که حس می کند تا مدت ها دیگر نمی تواند آن را بخورد.
یا حرف های بزرگتر ها: مثلا اگه غذا تو نخوری منم عروسکت رو می برم برای خودم. یا اگه دختر خوبی نباشی لباسات ماله من میشه. کودک متوجه شوخی بودن یا غیر عملی بودن این صحبت ها نمی شود.
3. نگاه بزرگسالانه به کارهای بچه ها و برچسب زدن به آنها درست نیست؛ چون آنها عامدانه این کار را انجام نمی‌دهند و صرفا واکنشی نسبت به رفتار ما بزرگترها دارند.
4. دادن توضیحات منطقی به بچه ها تاثیری ندارد چون بچه ها ذهن احساسی دارند و متوجه منطق نمی‌شوند.

راهکارها:

1.حساسیت خود را در مورد این مساله کنار بگذارید و چنانچه اطرافیانتان هم این حساسیت را دارند برایشان به صورت منطقی توضیح دهید.

2.هنگام خرید خوراکی به او بگویید که هم برای خودش انتخاب کند و هم مقداری برای دوستانش. از او نخواهید خوراکی خودش را با دیگران شریک شود. یا در مورد اسباب بازی هایش. مثلا بگویید: اون اسباب بازی هایی که میشه دوستات باهاش بازی کنند رو انتخاب کن تا بهشون بدیم. بقیش هم تو اتاق بمونه.

3.تذکر کلامی و توضیح منطقی مبنی اینکه باید خوراکی هایش را به دوستانش بدهد، ندهید چون کودک متوجه این منطق ها نمی شود و هراس از دست دادن را دارد.

4.لطفا از این به بعد روی خوردن تنقلات حساسیت نشان ندهید. کاملا نسبت به این موضوع عادی رفتار کنید تا از حساسیت دخترتان کم شود. مثلا رویکرد شما طوری باشد که گاهی حتی خودتان در منزل یا در تفریحات هم آن را تهیه کنید و با هم بخورید.

5.سعی کنید زیاد کودکتان در معرض تنقلات بیرونی نباشد تا درخواست آن را نداشته باشد. ولی اگر درخواست داشت بدون سختگیری تهیه کنید.

6.خوب است گاهی در منزل با دخترتان این تنقلات را درست کنید تا هم نمونه سالم آن را بخورد و هم از حساسیتش کم شود.

7.مراقب واکنش ها و شوخی‌های اطرافیان در مورد این موضوع و موضوعات دیگر باشید و خودتان هم این نکته را رعایت بفرمایید.

8.نگاه خود را به دخترتان تغییر دهید؛ او این مسئله را متوجه خواهد شد.در آخر با صبوری و حوصله، با بزرگتر شدن کودک و عدم حساسیت شما حل خواهد شد.