عصبانیت زودهنگام کتاب

توصیف:

دختر شما زیاد با بچه ها زد و خورد دارد و خیلی زود هم عصبانی می‌شود. آیا دلیل آن کتک هایی بوده که پسرعمه‌اش به او زده است؟

ریشه:

1.همیشه و در همه حال زدن بد نیست و قسمتی از بازی بچه هاست و طبیعتا رشدهایی هم دارد. فقط آن قسمتی که از حد خارج می‌شود.اینکه زدن در ایشان زیاد شده و آن را از حالت بازی خارج کرده ممکن است ریشه هایی داشته باشد.
2.بکن نکن و تحکم های زیاد در خانه. معمولا ما به خاطر غذا خوردن؛ لباس پوشیدن؛ دستشویی رفتن و همه کارهای دیگر بچه ها خیلی تذکر میدهیم.
۲- بچه ها انرژی زیادی دارند‌. خوب است برای تخلیه انرژیشان برنامه داشته باشیم. آب بازی؛ رنگ بازی؛ دویدن؛ پریدن و … میتواند انرژی بچه ها را تخلیه کند.
۳- بچه ها به بازی‌هایی احتیاج دارند که مناسب سنشان باشد و در عین حال به آنها آرامش بدهد و قالب و قانون هم نداشته باشد؛ آرد بازی؛ گل بازی؛ خمیر بازی؛ شن بازی و … از جمله این بازیهاست.
۴- بچه ها احتیاج به دیده شدن دارند. ما این روزها سرگرم موبایل هستیم. وقتی بچه توجه و محبت کافی را دریافت نکند و با او بازی نشود پرخاشگر میشود.
۵- تلویزیون دیدن‌های طولانی بالای ۱ ساعت و بازی با موبایل کمک می کند روحیه تهاجمی در بچه ها بالا برود.
۶- حساسیت نشان دادن نسبت به بازی‌هایش با همسالان، زدن بقیه و .. باعث می‌شود نه تنها این رفتارش از بین نرود بلکه تثبیت هم بشود. حساسیت شامل: دعواکردن، نهی مستقیم، برچسب زدن، صحبت کردن در موردش با دیگران در حضور او و … است.

راهکارها:

1.در ابتدای راه شرایط فرزندتان را بپذیرید و باور داشته باشید که همه بچه ها در هر سنی دچار چالش هایی می‌شوند و فرزند شما هم این چالش را دارد؛ قطعا با تلاش و توکل نتیجه خواهید گرفت.

2.لطفا امر و نهی و بکن و نکن را در همه زمینه ها کنار بگذارید؛ حتی در موارد پیش پا افتاده و معمول.
تذکر بابت غذا خوردن،خوابیدن، جمع کردن اسباب بازی، سلام کردن، دویدن، بازی کردن و …. را کاملا کنار گذاشته و کودک را رها کنید.

3.سعی کنید با فرزندتان بازی‌های هیجانی و بدون قاعده و قانون انجام دهید. لازم به ذکر است خود شما وهمسرتان هم وارد شوید و مثل یک کودک بازی کنید و واقعا از بازی لذت ببرید تا فرزندتان به این شکل بازی ها سوق پیدا کند.
بازی هایی مثل: پرتاب توپ کاغذی به یکدیگر، آب بازی های هیجانی، خط خطی کردن کاغذمتری بزرگ و پاره کردن آن و ریختن روی سر و صورت، دویدن و پریدن روی تشک و رخت خواب و …

4.میزان استفاده از تلویزیون و موبایل و … را در منزل کاهش دهید. خود شما هم سعی کنید جلوی بچه از اینها استفاده نکنید.
البته به جای حذف مستقیم، جایگزین‌های جذاب تری ارائه بدهید تا خود فرزندتان به بازی بیاید.

5.ارتباط زیاد و بازی کردن در طبیعت،کوه، پارک، دریا و … بسیار مؤثر است. اگر شرایطی مهیا بشود که با همراهی یکی دو همسال باشد خیلی بهتر است.

6.لطفا خود شما و همسرتان سعی کنید بیشتر نرمش نشان دهید و اهل تغییر و تجربه کردن باشید. مثلا: کارهایی بکنید که تا الان نکرده اید،غذاهایی بخورید که تا الان نخورده اید، به یک گردش از پیش تعیین نشده بروید و ….
از قانون ها و ایده‌آل‌های خود فاصله بگیرید تا کودکتان هم به سمت انعطاف‌پذیری برود.

7.بیشتر از همیشه به فرزندتان محبت کنید و ببوسید و او را در آغوش بگیرید. اصلا از او ایراد نگیرید و بیشتر نکات مثبتش را ببینید و آنها را بازگو کنید.

8.با اینکه شرایط گاهی خیلی سخت می‌شود اما لطفا از الان به بعد هیچ گونه حساسیتی را نه در چهره و نه در کلامتان به فرزندتان منتقل نکنید. خود را به تغافل بزنید. حساس نکردن کودک بخش اعظم راه‌حل است.