لجبازی و پرخاشگری
نام مشاور: سرکار خانم فیض آبادی
پرسش
دختر خانوم ما دو سالشه. خونه ما کوچیکه و دور از خانواده و آشنایان زندگی می کنیم.
در برخورد با هر بچه ای بعد از یک مدت کوتاه که از کنار هم بودنشون می گذره، گاهی بی دلیل و گاهی با دلیل به او چنگ می اندازد یا هولش می دهد.
وقتی موضوعی براش ناخوشایند باشه مثلا او را از کاری منع کنیم یا وسیله ای رو ازش بگیریم خیلی بهش بر می خوره و خودش رو می زنه و پاهاشو می کوبه به زمین و جیغ می زنه.
من خیلی به او آزادی داده ام در این دو سال و مواردی که عصبانیتم رو بروز داده باشم براش کم بوده واقعا. می خواستم علت این رفتارهایش و راه حل آن را بدانم.
توصیف مسئله
با رفتارهایی مثل چنگ زدن کودک در تعامل با کودک دیگر و گریه کردن و جیغ زدن برای درخواست هایش چه برخوردی کنیم؟
ریشه
- خوب است بدانیم بیشتر نیازهای کودک در این سن طبیعی ست و باید زود پاسخ داده شود. گاهی ما دیر و سخت به نیازهای کودک پاسخ میدهیم و خواسته هایشان را برآورده میکنیم؛ این موارد باعث میشود کودک همیشه برای بدست آوردن خواسته اش بجنگد.
- کودک شما خیلی کوچک است و هنوز شیوه تعامل و بروز احساس به طور صحیح را نمی‌داند.
- بسیاری از واکنش های کودک مثل زدن، گریه کردن، جیغ زدن در این سن طبیعی ست و علت های مختلفی دارد که باید آن را پیدا کرد. مثلا عکس العملی ست به ناراحت بودن از چیزی یا نیازهایی مثل گرسنگی ،خواب و…
- ممکن است والدین این رفتار های کودک را مانند همان رفتار که از بزرگتر ها سر میزند، معنی کنند و واکنش منفی نشان دهند. این واکنشها موجب میشود این رفتار در کودک ماندگار شود.
- یکی از نیازهای ضروری کودک در سنین پایین، توجه و دیده شدن از طرف والدین است و معمولا والدین این توجه را هنگام واکنش هایی مثل گریه یا جیغ زدن و … نشان میدهند.
- زندگیهای آپارتمانی، تعامل کم با همسالان و جلوی چشم بودن بچه ها و همینطور زمان زیادی که پای موبایل و تلویزیون هستند، به هر حال روی واکنشهای آنها تاثیرات زیادی دارد.
- گاهی اوقات تصور ما این است که به بچه ها زیاد آزادی میدهیم. ولی اگر خوب دقت کنیم می بینیم در طول روز تذکرهایمان هم کم نیست. برای غذا خوردن، دستشویی رفتن، دست به چیزی نزدن و نزدنِ بچه های دیگر، روزی چند بار به او تذکر میدهیم و همین امر و نهی ها، ذهن بچه ها را به هم می ریزد.
راهکار ها
- تا جایی که ممکن است خواسته های کودکتان را زود برآورده کنید و نگذارید کار به زدن و جیغ کشیدن برسد.
- اگر کسی را از چیزی منع کنید نسبت به آن حریص میشود؛ پس اگر کودکتان چیزی میخواهد که نمیتوانید برآورده کنید، برای آن جایگزین قرار دهید. مثلا اگر میخواهد به وسیله ی خطرناکی دست بزند، به جای اینکه او را مستقیم منع کنید سعی کنید حواسش را با پیشنهاد وسیله دیگری که مشابه آن و امن است یا پیشنهاد بازی پرت کنید.
- راجع به جیغ کشیدن، پا کوبیدن یا زدن، هیچ تذکری به او ندهید و او را نسبت به این رفتار خود آگاه نکنید.
- خوب است در طول روز به اندازه کافی به کودکتان توجه کنید. کودکان در این سن بیشترین توجه را از بازی کردن دریافت میکنند پس حتما زمانی را برای بازی با او در نظر بگیرید.
- هنگام درگیری و چنگ زدن دیگران، سعی کنید بدون حساسیت و تذکر یا واکنش منفی بچه ها را جدا کرده و حواسشان را پرت کنید
- در طول روز با او بازی های هیجانی و حرکتی مثل آب بازی ، رنگ بازی، توپ بازی، بالش بازی، بپر بپر و… انجام دهید که هم به تخلیه انرژی کودک کمک میکند و هم موجب آرامش در کودک میشود.
برای ایده گرفتن میتوانید از کتاب الکترونیکی بازی هیجانی استفاده کنید.
https://chamraniha.com/product/emotional-game/ - بچه ها احتیاج دارند برای بازی به محیط های باز و طبیعت بروند. پارک هر چقدر هم کوچک باشد میتواند انرژی بچه ها را تخلیه کند. برای پیاده روی و دویدن او را به بیرون ببرید تا از محیط خانه فاصله بگیرد.
- بچه ها در این سن زیاد با هم دعوا میکنند. حرفهایشان را بدون قضاوت برای هم ترجمه کنید؛ مثلا اون این بازی رو دوست نداره مامان. ازش بپرس توپ بازی دوست داری؟ یا شاید زیاد دوست نداشته باشه فشارش میدی، فقط دوست داره آروم نازش کنیم…
